آیه ۴۵ سوره مؤمنون: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ رده:آیههای مکی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۴۵ سوره مؤمنون''' چهل و پنجمین [[آیه]] از بیست و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۴۵ سوره مؤمنون''' چهل و پنجمین [[آیه]] از بیست و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به داستان [[موسی]] و [[هارون]] و مبارزه آنها با [[فرعون]] و قوم او اشاره شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند: در ادامه آیات قبل که به سرنوشت اقوامی اشاره شد که در مقابل دعوت پیامبرشان به مبارزه و انکار برخاستند؛ از این آیه به بعد به داستان موسی و هارون پرداخته شده که از جانب [[خداوند]] مأموریت داشتند فرعون و قومش را به سوی او دعوت کنند. به گزارش مکارم، درباره «آیات» و «سلطان مبین» سه احتمال از طرف [[مفسران]] مطرح شده است: ۱) برخی گفته‌اند: منظور از «آیات» [[معجزات|معجزاتی]] است که خدا به موسی داده بود و منظور از «سلطان مبین» منطق نیرومند موسی در برابر فرعون بود. ۲) برخی عقیده دارند: منظور از «آیات» همه معجزات موسی است و منظور از «سلطان مبین» بعضی از معجزات خاص او مانند «عصا» و «ید بیضاء» مدنظر بوده است. ۳) بعضی نیز احتمال داده‌اند که «آیات» اشاره به آیات [[تورات]] و بیان احکام آن است و «سلطان مبین» اشاره‌ای به معجزات موسی است. به باور مکارم، با توجه به موارد استفاده «سلطان مبین» در [[قرآن]] [[تفسیر قرآن|تفسیر]] اول مناسب‌تر است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۴۷-۲۴۸|ج=۱۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۷ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۳۴
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مؤمنون | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۸ | ||||
| شماره آیه | ۴۵ | ||||
| شماره جزء | ۱۸ | ||||
| شماره حزب | ۶۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴۵ سوره مؤمنون چهل و پنجمین آیه از بیست و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به داستان موسی و هارون و مبارزه آنها با فرعون و قوم او اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
ثُمَّ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ وَأَخَاهُ هَارُونَ بِآيَاتِنَا وَسُلْطَانٍ مُبِينٍ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«سپس موسي و برادرش هارون را همراه با نشانه‌هاي خود، و دليلي آشكار فرستاديم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«سپس موسی و برادرش هارون را همراه با معجزات خویش و برهان آشکار فرستادیم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: در ادامه آیات قبل که به سرنوشت اقوامی اشاره شد که در مقابل دعوت پیامبرشان به مبارزه و انکار برخاستند؛ از این آیه به بعد به داستان موسی و هارون پرداخته شده که از جانب خداوند مأموریت داشتند فرعون و قومش را به سوی او دعوت کنند. به گزارش مکارم، درباره «آیات» و «سلطان مبین» سه احتمال از طرف مفسران مطرح شده است: ۱) برخی گفته‌اند: منظور از «آیات» معجزاتی است که خدا به موسی داده بود و منظور از «سلطان مبین» منطق نیرومند موسی در برابر فرعون بود. ۲) برخی عقیده دارند: منظور از «آیات» همه معجزات موسی است و منظور از «سلطان مبین» بعضی از معجزات خاص او مانند «عصا» و «ید بیضاء» مدنظر بوده است. ۳) بعضی نیز احتمال داده‌اند که «آیات» اشاره به آیات تورات و بیان احکام آن است و «سلطان مبین» اشاره‌ای به معجزات موسی است. به باور مکارم، با توجه به موارد استفاده «سلطان مبین» در قرآن تفسیر اول مناسب‌تر است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مومنون، بیست و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره انبیاء و پیش از سوره سجده نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره مومنون، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۳: ۲۷۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۵: ۳۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۴۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۴۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۴: ۲۴۷-۲۴۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مومنون»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۰۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
