آیه ۹ سوره قلم: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات آیه}}
{{جعبه اطلاعات آیه}}


'''آیه ۹ سوره قلم''' نهمین [[آیه]] از شصت و هشتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید.
'''آیه ۹ سوره قلم''' نهمین [[آیه]] از شصت و هشتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به تلاش‌های [[کافران]] برای به سازش کشاندن [[محمد|پیامبر اسلام]] اشاره شده و [[قرآن]] به محمد فرمان می‌دهد که «هرگز با آنها سازش نکن و نرمش نشان نده.» به گزارش مکارم مفسر شیعی، [[شأن نزول]] آیه مربوط به زمانی است که بزرگان [[مکه]] از محمد خواستند از آیین [[شرک]] و [[بت‌پرستی]] آنان پیروی کند ولی خداوند با نزول این آیه، او را از انجام این کار نهی کرد. به گزارش او، در [[آیه ۴۹ سوره مائده]] نیز به این درخواست‌ها و فرمان خدا بر عدم اطاعت از [[شرک|مشرکان]] اشاره شده است.


== متن ==
== متن ==
خط ۱۸: خط ۱۸:


== محتوا ==
== محتوا ==
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه <ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱|ج=۱}}</ref>
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که کافران بارها سعی داشتند که با طرح پیشنهادهای مختلف و دعوت محمد به پرستیدن بت‌ها و در نتیجه سازش با مشرکان، او را از [[تبلیغ]] [[دین]] [[اسلام]] بازدارند که این آیه در برابر تلاش‌های آنان نازل شد و پیامبر را از انجام چنین کاری نهی کرد. به گزارش او، «یُدهِنون» (از ماده مداهنه) در اینجا به معنی نرمش و انعطاف خرج دادن است که معمولاً درباره انعطاف‌های مذموم به‌کار می‌رود.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۸۳-۳۸۵|ج=۲۴}}</ref>


== شأن نزول و ترتیب ==
== شأن نزول و ترتیب ==

نسخهٔ ‏۱۰ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۵۰

آیه ۹ سوره قلم
مشخصات قرآنی
نام سورهقلم
تعداد آیات سوره۵۲
شماره آیه۹
شماره جزء۲۹
شماره حزب۱۱۳
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۹ سوره قلم نهمین آیه از شصت و هشتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به تلاش‌های کافران برای به سازش کشاندن پیامبر اسلام اشاره شده و قرآن به محمد فرمان می‌دهد که «هرگز با آنها سازش نکن و نرمش نشان نده.» به گزارش مکارم مفسر شیعی، شأن نزول آیه مربوط به زمانی است که بزرگان مکه از محمد خواستند از آیین شرک و بت‌پرستی آنان پیروی کند ولی خداوند با نزول این آیه، او را از انجام این کار نهی کرد. به گزارش او، در آیه ۴۹ سوره مائده نیز به این درخواست‌ها و فرمان خدا بر عدم اطاعت از مشرکان اشاره شده است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَيُدْهِنُونَ آیهٔ ۹ از سورهٔ ۶۸ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«آنان دوست می‌دارند که نرمش و سازش‌شان دهی تا آنا هم نرمش و سازش از خود نشان دهند»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«خوش دارند که با آنان سازگاری کنی تا با تو سازگاری کنند»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که کافران بارها سعی داشتند که با طرح پیشنهادهای مختلف و دعوت محمد به پرستیدن بت‌ها و در نتیجه سازش با مشرکان، او را از تبلیغ دین اسلام بازدارند که این آیه در برابر تلاش‌های آنان نازل شد و پیامبر را از انجام چنین کاری نهی کرد. به گزارش او، «یُدهِنون» (از ماده مداهنه) در اینجا به معنی نرمش و انعطاف خرج دادن است که معمولاً درباره انعطاف‌های مذموم به‌کار می‌رود.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره قلم، شصت و هشتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، دومی سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره علق و پیش از سوره مزمل نازل شد. از مجموع آیات این سوره، بیست آیه (آیات ۱۷ تا ۳۳ و ۴۸ تا ۵۰) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره قلم، دو آیه (آیات ۴۴ و ۴۵) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.