آیه ۲۸ سوره قلم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۸ سوره قلم''' بیست و هشتمین [[آیه]] از شصت و هشتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۲۸ سوره قلم''' بیست و هشتمین [[آیه]] از شصت و هشتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. [[قرآن]] در ادامه داستان «اصحاب الجنة» در این آیه چنین می‌گوید: «در میان آنها یکی که از همه عاقل‌تر بود؛ گفت آیا به شما نگفتم چرا [[تسبیح]] خدا را نمی‌گویید؟» به گزارش مکارم مفسر شیعی، از این آیه برداشت می‌شود که در میان آنها فردی بوده است که آنها را از این کار نهی نموده ولی آنان به حرفش گوش نداده بودند. لذا بعد از این حادثه، زبان به ملامت آنها گشوده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در ادامه داستان «اصحاب الجنة» در این آیه چنین می‌گوید: «در میان آنها یکی که از همه عاقل‌تر بود؛ گفت آیا به شما نگفتم چرا تسبیح خدا را نمی‌گویید؟» به گزارش او، از این آیه برداشت می‌شود که در میان آنها فردی بوده است که آنها را از این کار نهی نموده ولی آنان به حرفش گوش نداده بودند. لذا بعد از این حادثه، زبان به ملامت آنها گشوده است. به اعتقاد مکارم، عبارت «اوسط» به معنی کسی است که از جهت [[عقل]] و خِرَد در حد اعتدال باشد. همچنین او در [[تفسیر نمونه|''تفسیر'']]<nowiki/>ش می‌نویسد که برخی در توضیح جمله «لولا تسبّحون» تسبیح را [[شکر]] [[نعمت]] [[تفسیر قرآن|تفسیر]] کرده‌اند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۰۰|ج=۲۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۱۱ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۱۰
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | قلم | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۲ | ||||
| شماره آیه | ۲۸ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۸ سوره قلم بیست و هشتمین آیه از شصت و هشتمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. قرآن در ادامه داستان «اصحاب الجنة» در این آیه چنین می‌گوید: «در میان آنها یکی که از همه عاقل‌تر بود؛ گفت آیا به شما نگفتم چرا تسبیح خدا را نمی‌گویید؟» به گزارش مکارم مفسر شیعی، از این آیه برداشت می‌شود که در میان آنها فردی بوده است که آنها را از این کار نهی نموده ولی آنان به حرفش گوش نداده بودند. لذا بعد از این حادثه، زبان به ملامت آنها گشوده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
قَالَ أَوْسَطُهُمْ أَلَمْ أَقُلْ لَكُمْ لَوْلَا تُسَبِّحُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بهترین آنان گفت: آیا به شما نگفته بودیم که چرا خداوند را به پاکی یاد نمی‌کنید»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«بهترینشان گفت مگر به شما نگفته بودم که چرا تسبیح [و ان شاء الله] نمی‌گویید؟»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در ادامه داستان «اصحاب الجنة» در این آیه چنین می‌گوید: «در میان آنها یکی که از همه عاقل‌تر بود؛ گفت آیا به شما نگفتم چرا تسبیح خدا را نمی‌گویید؟» به گزارش او، از این آیه برداشت می‌شود که در میان آنها فردی بوده است که آنها را از این کار نهی نموده ولی آنان به حرفش گوش نداده بودند. لذا بعد از این حادثه، زبان به ملامت آنها گشوده است. به اعتقاد مکارم، عبارت «اوسط» به معنی کسی است که از جهت عقل و خِرَد در حد اعتدال باشد. همچنین او در تفسیرش می‌نویسد که برخی در توضیح جمله «لولا تسبّحون» تسبیح را شکر نعمت تفسیر کرده‌اند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره قلم، شصت و هشتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، دومی سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره علق و پیش از سوره مزمل نازل شد. از مجموع آیات این سوره، بیست آیه (آیات ۱۷ تا ۳۳ و ۴۸ تا ۵۰) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره قلم، دو آیه (آیات ۴۴ و ۴۵) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۶۰۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۶۱۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۶۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۶۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۴: ۴۰۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره قلم»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۲۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
