آیه ۶ سوره مؤمنون: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ رده:آیههای مکی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۶ سوره مؤمنون''' ششمین [[آیه]] از بیست و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۶ سوره مؤمنون''' ششمین [[آیه]] از بیست و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیه قبل، به راه‌های بهره‌گیری [[حلال]] و درست جنسی در [[اسلام]] اشاره شده که [[مومنان]] برای پاسخ به نیاز و غریزه جنسی خود به [[ازدواج در اسلام|ازدواج]] با همسران یا [[کنیز|کنیزانشان]] روی می‌آوردند و در این مسئله هیچ گونه ملامت و سرزنشی بر آنان نیست. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به راه‌های صحیح بهره‌گیری از غریزه جنسی اشاره شده و چنین می‌گوید: «مومنان را نسبت به بهره‌گیری از همسران یا کنیزانشان، ملامت و سرزنشی نیست.» به گزارش وی، تعبیر به همسران شامل همسران دائم و [[ازدواج موقت|موقت]] هر دو می‌شود. همچنین عبارت «غیر ملومین» ممکن است اشاره به طرز فکر غلطی باشد که در [[مسیحیت]] انحرافی پیدا شده که آنها هرگونه آمیزش جنسی را خلاف شأن انسان می‌پندارند و ترک آن را فضیلت می‌دانند. لذا زنان و مردان مسیحی تارک دنیا در تمام عمر مجرد زندگی می‌کنند و گروهی از آنان طرق انحرافی و اشکال مخفیانه را برای پاسخ به غریزه جنسی خویش انتخاب می‌نمایند. به گفته مکارم، حلال بودن کنیزان (زنان برده) مشروط به شرایطی است که در کتاب‌های [[فقهی]] آمده است و چنان نیست که هر کنیزی به صاحبش حلال باشد و در حقیقت در بسیاری از جهات و شرایط، همان شرایط همسران را دارد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۹۷-۱۹۸|ج=۱۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۱۹ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۱۱
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مؤمنون | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۸ | ||||
| شماره آیه | ۶ | ||||
| شماره جزء | ۱۸ | ||||
| شماره حزب | ۶۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۶ سوره مؤمنون ششمین آیه از بیست و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیه قبل، به راه‌های بهره‌گیری حلال و درست جنسی در اسلام اشاره شده که مومنان برای پاسخ به نیاز و غریزه جنسی خود به ازدواج با همسران یا کنیزانشان روی می‌آوردند و در این مسئله هیچ گونه ملامت و سرزنشی بر آنان نیست.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
إِلَّا عَلَىٰ أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«مگر در مورد همسران يا كنيزان خود، كه در اين صورت سزاوار نكوهش نيستند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«مگر در مورد زنانشان یا ملک یمینشان، که در این صورت نکوهیده نیستند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به راه‌های صحیح بهره‌گیری از غریزه جنسی اشاره شده و چنین می‌گوید: «مومنان را نسبت به بهره‌گیری از همسران یا کنیزانشان، ملامت و سرزنشی نیست.» به گزارش وی، تعبیر به همسران شامل همسران دائم و موقت هر دو می‌شود. همچنین عبارت «غیر ملومین» ممکن است اشاره به طرز فکر غلطی باشد که در مسیحیت انحرافی پیدا شده که آنها هرگونه آمیزش جنسی را خلاف شأن انسان می‌پندارند و ترک آن را فضیلت می‌دانند. لذا زنان و مردان مسیحی تارک دنیا در تمام عمر مجرد زندگی می‌کنند و گروهی از آنان طرق انحرافی و اشکال مخفیانه را برای پاسخ به غریزه جنسی خویش انتخاب می‌نمایند. به گفته مکارم، حلال بودن کنیزان (زنان برده) مشروط به شرایطی است که در کتاب‌های فقهی آمده است و چنان نیست که هر کنیزی به صاحبش حلال باشد و در حقیقت در بسیاری از جهات و شرایط، همان شرایط همسران را دارد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مومنون، بیست و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره انبیاء و پیش از سوره سجده نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره مومنون، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۳: ۲۵۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۵: ۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۴۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۴۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۴: ۱۹۷-۱۹۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مومنون»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۰۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
