آیه ۳۳ سوره مؤمنون: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ رده:آیههای مکی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۳۳ سوره مؤمنون''' سی و سومین [[آیه]] از بیست و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۳۳ سوره مؤمنون''' سی و سومین [[آیه]] از بیست و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. متن آیه اشاره دارد به عکس العمل و سخنان اشراف و ثروتمندان قوم در برابر پیامبرشان که انسان بودن [[پیامبر]] را دلیل بر نفی [[نبوت|رسالت]] آنها بیان می‌کردند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که بنابه متن آیه، گروه اشراف و ثروتمندان قوم که به خاطر [[تکبر]] و خودخواهی وجود [[خدا]] و مسئله [[معاد]] را انکار می‌کردند و برنامه‌های پیامبران را مانع منافع و هوس‌های خود می‌دیدند؛ به مبارزه و مخالفت با پیامبرشان برخاستند و به بهانه اینکه پیامبر هم بشری مانند آنهاست و مانند آنها می‌خورد و می‌آشامد، مردم را از گرویدن و رفتن به سمت پیامبرشان بازمی‌داشتند. در حالیکه این دلیل و گفته آنان بی‌اساس بود و برعکس از جنس خود مردم و انسان بودن پیامبر دلیل و تأییدی است بر راستی و درستی رسالتشان که آنها می‌توانند نیازها و مسائل مردم را به خوبی درک کنند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۳۷|ج=۱۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۱ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۵۷
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مؤمنون | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۸ | ||||
| شماره آیه | ۳۳ | ||||
| شماره جزء | ۱۸ | ||||
| شماره حزب | ۶۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳۳ سوره مؤمنون سی و سومین آیه از بیست و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. متن آیه اشاره دارد به عکس العمل و سخنان اشراف و ثروتمندان قوم در برابر پیامبرشان که انسان بودن پیامبر را دلیل بر نفی رسالت آنها بیان می‌کردند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَقَالَ الْمَلَأُ مِنْ قَوْمِهِ الَّذِينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِلِقَاءِ الْآخِرَةِ وَأَتْرَفْنَاهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا مَا هَٰذَا إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يَأْكُلُ مِمَّا تَأْكُلُونَ مِنْهُ وَيَشْرَبُ مِمَّا تَشْرَبُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و اشرافيان قومش كه كفر ورزيدند و فرا رسيدن قيامت را قبول نداشتند، و به آنان در زندگاني دنيا آسايش داده بوديم، گفتند: اين جز انساني همانند شما نيست، از آنچه می‌خوريد، می‌خورد، و از آنچه می‌نوشيد، می‌نوشد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و بزرگانی از قومش که کفرورزیده و لقای آن جهانی را انکار کرده بودند، و در زندگانی دنیا، از ناز و نعمت برخوردارشان ساخته بودیم، گفتند این [مرد] جز بشری همانند شما نیست، که از همانچه شما از آن می‌خورید، می‌خورد و از همانچه شما می‌آشامید، می‌آشامد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که بنابه متن آیه، گروه اشراف و ثروتمندان قوم که به خاطر تکبر و خودخواهی وجود خدا و مسئله معاد را انکار می‌کردند و برنامه‌های پیامبران را مانع منافع و هوس‌های خود می‌دیدند؛ به مبارزه و مخالفت با پیامبرشان برخاستند و به بهانه اینکه پیامبر هم بشری مانند آنهاست و مانند آنها می‌خورد و می‌آشامد، مردم را از گرویدن و رفتن به سمت پیامبرشان بازمی‌داشتند. در حالیکه این دلیل و گفته آنان بی‌اساس بود و برعکس از جنس خود مردم و انسان بودن پیامبر دلیل و تأییدی است بر راستی و درستی رسالتشان که آنها می‌توانند نیازها و مسائل مردم را به خوبی درک کنند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مومنون، بیست و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره انبیاء و پیش از سوره سجده نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره مومنون، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۳: ۲۷۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۵: ۳۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۴۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۴۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۴: ۲۳۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مومنون»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۰۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
