آیه ۱۱۷ سوره مؤمنون: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ رده:آیههای مکی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۱۷ سوره مؤمنون''' صد و هفدهمین [[آیه]] از بیست و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱۱۷ سوره مؤمنون''' صد و هفدهمین [[آیه]] از بیست و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. [[قرآن]] در این آیه بر مسئله [[توحید]] و نفی [[شرک]] تأکید و مبحث [[معاد]] در آیات قبل را تکمیل کرده است. بنابه متن آیه، «هر کس با [[خدا]] [[معبود]] دیگری را بخواند، حساب او در نزد خداوند است و [[کافران]] هرگز رستگار و پیروز نخواهند شد.» | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن در این آیه بر مسئله توحید و نفی شرک تأکید و مبحث معاد در آیات قبل را تکمیل کرده است. بنابه متن آیه، «هر کس با خدا معبود دیگری را بخواند، حساب او در نزد خداوند است و کافران هرگز رستگار و پیروز نخواهند شد.» به گزارش مکارم، این سوره با اشاره به رستگاری [[مومنان]] آغاز شده و با تأکید بر عدم رستگاری کافران پایان می‌یابد و در حقیقت دورنمایی از زندگی مومنان و کافران را از ابتدا تا انتها را به نمایش می‌گذارد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۴۸-۳۴۹|ج=۱۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۷ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۴۲
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مؤمنون | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۸ | ||||
| شماره آیه | ۱۱۷ | ||||
| شماره جزء | ۱۸ | ||||
| شماره حزب | ۷۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۱۷ سوره مؤمنون صد و هفدهمین آیه از بیست و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. قرآن در این آیه بر مسئله توحید و نفی شرک تأکید و مبحث معاد در آیات قبل را تکمیل کرده است. بنابه متن آیه، «هر کس با خدا معبود دیگری را بخواند، حساب او در نزد خداوند است و کافران هرگز رستگار و پیروز نخواهند شد.»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَمَنْ يَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ لَا بُرْهَانَ لَهُ بِهِ فَإِنَّمَا حِسَابُهُ عِنْدَ رَبِّهِ ۚ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الْكَافِرُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و هر كس جز خدا معبود ديگري را فرا بخواند كه هيچ دليلي بر حقانيت آن ندارد حساب او با خداست بی‌گمان كافران رستگار نمی‌شوند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و هر کس در جنب خداوند خدایی دیگر بپرستد که در این کار حجتی ندارد، جز این نیست که حسابش با پروردگارش است، آری کافران رستگار نمی‌شوند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن در این آیه بر مسئله توحید و نفی شرک تأکید و مبحث معاد در آیات قبل را تکمیل کرده است. بنابه متن آیه، «هر کس با خدا معبود دیگری را بخواند، حساب او در نزد خداوند است و کافران هرگز رستگار و پیروز نخواهند شد.» به گزارش مکارم، این سوره با اشاره به رستگاری مومنان آغاز شده و با تأکید بر عدم رستگاری کافران پایان می‌یابد و در حقیقت دورنمایی از زندگی مومنان و کافران را از ابتدا تا انتها را به نمایش می‌گذارد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مومنون، بیست و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره انبیاء و پیش از سوره سجده نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره مومنون، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۳: ۳۰۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۵: ۹۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۴۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۴۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۴: ۳۴۸-۳۴۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مومنون»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۰۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
