آیه ۷۶ سوره مؤمنون: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۷۶ سوره مؤمنون''' هفتاد و ششمین [[آیه]] از بیست و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. این آیه به این نکته اشاره دارد که [[خدا|خداوند]] گاهی برای بیدار کردن [[کافران]]، آنها را به [[بلا]] و [[مصیبت]] گرفتار می‌کند؛ اما آنها نه در برابر او [[تواضع]] و انقیادی دارند و نه به درگاهش توجه و [[تضرع]] می‌کنند. | '''آیه ۷۶ سوره مؤمنون''' هفتاد و ششمین [[آیه]] از بیست و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. این آیه به این نکته اشاره دارد که [[خدا|خداوند]] گاهی برای بیدار کردن [[کافران]]، آنها را به [[بلا]] و [[مصیبت]] گرفتار می‌کند؛ اما آنها نه در برابر او [[تواضع]] و انقیادی دارند و نه به درگاهش توجه و [[تضرع]] می‌کنند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند: [[قرآن]] در دو اخیر، دو شیوه خداوند برای بیدار کردن و [[هدایت]] کافران را بیان می‌کند. او گاهی با دادن [[نعمت]] و برطرف کردن مشکلات‌شان آنها را مشمول رحمتش قرار می‌دهد و گاهی نیز با گرفتن نعمت و نزول بلا و گرفتاری؛ اما بنابر متن آیه، این انسان‌ها همچنان در طغیان‌شان اصرار و لجاجت دارند و در آن وضعیت سرگردان می‌مانند. آنها با وجود دچار شدن به بلاها نیز نه نسبت به پروردگار تواضع نشان می‌دهند و نه به سوی تضرع و توجهی می‌کنند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص= | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند: [[قرآن]] در دو اخیر، دو شیوه خداوند برای بیدار کردن و [[هدایت]] کافران را بیان می‌کند. او گاهی با دادن [[نعمت]] و برطرف کردن مشکلات‌شان آنها را مشمول رحمتش قرار می‌دهد و گاهی نیز با گرفتن نعمت و نزول بلا و گرفتاری؛ اما بنابر متن آیه، این انسان‌ها همچنان در طغیان‌شان اصرار و لجاجت دارند و در آن وضعیت سرگردان می‌مانند. آنها با وجود دچار شدن به بلاها نیز نه نسبت به پروردگار تواضع نشان می‌دهند و نه به سوی تضرع و توجهی می‌کنند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۸۶–۲۸۷|ج=۱۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۳۱
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مؤمنون | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۸ | ||||
| شماره آیه | ۷۶ | ||||
| شماره جزء | ۱۸ | ||||
| شماره حزب | ۷۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۷۶ سوره مؤمنون هفتاد و ششمین آیه از بیست و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. این آیه به این نکته اشاره دارد که خداوند گاهی برای بیدار کردن کافران، آنها را به بلا و مصیبت گرفتار می‌کند؛ اما آنها نه در برابر او تواضع و انقیادی دارند و نه به درگاهش توجه و تضرع می‌کنند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَلَقَدْ أَخَذْنَاهُمْ بِالْعَذَابِ فَمَا اسْتَكَانُوا لِرَبِّهِمْ وَمَا يَتَضَرَّعُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و آنان را به عذاب گرفتار ساختيم، پس براي پروردگارشان فروتني و زاري نكردند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و به راستی آنان را با عذاب فرو گرفتیم، و در برابر پروردگارشان خاکساری و زاری نکردند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن در دو اخیر، دو شیوه خداوند برای بیدار کردن و هدایت کافران را بیان می‌کند. او گاهی با دادن نعمت و برطرف کردن مشکلات‌شان آنها را مشمول رحمتش قرار می‌دهد و گاهی نیز با گرفتن نعمت و نزول بلا و گرفتاری؛ اما بنابر متن آیه، این انسان‌ها همچنان در طغیان‌شان اصرار و لجاجت دارند و در آن وضعیت سرگردان می‌مانند. آنها با وجود دچار شدن به بلاها نیز نه نسبت به پروردگار تواضع نشان می‌دهند و نه به سوی تضرع و توجهی می‌کنند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مومنون، بیست و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره انبیاء و پیش از سوره سجده نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره مومنون، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۳: ۲۸۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۵: ۴۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۴۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۴۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۴: ۲۸۶–۲۸۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مومنون»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۰۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
