آیه ۷۸ سوره مؤمنون: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۷۸ سوره مؤمنون''' هفتاد و هشتمین [[آیه]] از بیست و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. در آیه مورد بحث، به سه [[نعمت]] گوش، چشم و [[عقل]] اشاره میشود تا حس شکرگزاری در انسانها تحریک گردد و [[شکر]] خالق و منعم خویش را بهجای آورند. | '''آیه ۷۸ سوره مؤمنون''' هفتاد و هشتمین [[آیه]] از بیست و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. در آیه مورد بحث، به سه [[نعمت]] گوش، چشم و [[عقل]] اشاره میشود تا حس شکرگزاری در انسانها تحریک گردد و [[شکر]] خالق و منعم خویش را بهجای آورند. | ||
== متن == | == متن == | ||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه با بیان و تذکر به نعمت گوش، چشم و عقل در پی برانگیختن حس شکرگزاری در انسانهاست. چراکه تا انسانها به این نعمتها توجه و دقت کافی نداشته باشند، خالق را به درستی نخواهند شناخت.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص= | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه با بیان و تذکر به نعمت گوش، چشم و عقل در پی برانگیختن حس شکرگزاری در انسانهاست. چراکه تا انسانها به این نعمتها توجه و دقت کافی نداشته باشند، خالق را به درستی نخواهند شناخت.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۸۹–۲۹۰|ج=۱۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] |
نسخهٔ کنونی تا ۸ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۳۳
مشخصات قرآنی | |||||
---|---|---|---|---|---|
نام سوره | مؤمنون | ||||
تعداد آیات سوره | ۱۱۸ | ||||
شماره آیه | ۷۸ | ||||
شماره جزء | ۱۸ | ||||
شماره حزب | ۷۰ | ||||
اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۷۸ سوره مؤمنون هفتاد و هشتمین آیه از بیست و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در آیه مورد بحث، به سه نعمت گوش، چشم و عقل اشاره میشود تا حس شکرگزاری در انسانها تحریک گردد و شکر خالق و منعم خویش را بهجای آورند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَهُوَ الَّذِي أَنْشَأَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ ۚ قَلِيلًا مَا تَشْكُرُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«او خدايي است كه براي شما گوش و چشمان و قلبها را آفريده است، اما اندكي سپاس میگذاريد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و او کسی است که برای شما گوش [ها] و چشم [ها] و قلب [ها] آفرید، چه اندکمایه سپاس میگزارید»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه با بیان و تذکر به نعمت گوش، چشم و عقل در پی برانگیختن حس شکرگزاری در انسانهاست. چراکه تا انسانها به این نعمتها توجه و دقت کافی نداشته باشند، خالق را به درستی نخواهند شناخت.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره مومنون، بیست و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره انبیاء و پیش از سوره سجده نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند. در سوره مومنون، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۳: ۲۸۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۵: ۷۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۴۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۴۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۴: ۲۸۹–۲۹۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مومنون»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۱۰۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.