آیه ۱۱۶ سوره مؤمنون: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۱۶ سوره مؤمنون''' صد و شانزدهمین [[آیه]] از بیست و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. [[قرآن]] در این آیه برای اثبات عبث نبودن خلقت، به دلیل محکمی اشاره می‌کند که بر اساس متن آیه، همان وجود [[خداوند|خداوندی]] است که فرمانروای [[حق]] و صاحب «[[عرش]] کریم» است. [[معبود|معبودی]] جز او نیست و مالک همه عالم هستی است. | '''آیه ۱۱۶ سوره مؤمنون''' صد و شانزدهمین [[آیه]] از بیست و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. [[قرآن]] در این آیه برای اثبات عبث نبودن خلقت، به دلیل محکمی اشاره می‌کند که بر اساس متن آیه، همان وجود [[خداوند|خداوندی]] است که فرمانروای [[حق]] و صاحب «[[عرش]] کریم» است. [[معبود|معبودی]] جز او نیست و مالک همه عالم هستی است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در این آیه برای اثبات عبث نبودن خلقت، به دلیل محکمی اشاره می‌کند که بر اساس متن آیه، همان وجود خداوندی است که فرمانروای حق و صاحب «عرش کریم» است. معبودی جز او نیست و مالک همه عالم هستی است. به گزارش مکارم به چندین اسم از [[اسماء الحسنی]] خدای یکتا در این آیه اشاره شده است: [[الله]]، [[ملک (اسماء الحسنی)|الملک]]، [[حق (اسماء الحسنی)|الحق]] و [[رب]].<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص= | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در این آیه برای اثبات عبث نبودن خلقت، به دلیل محکمی اشاره می‌کند که بر اساس متن آیه، همان وجود خداوندی است که فرمانروای حق و صاحب «عرش کریم» است. معبودی جز او نیست و مالک همه عالم هستی است. به گزارش مکارم به چندین اسم از [[اسماء الحسنی]] خدای یکتا در این آیه اشاره شده است: [[الله]]، [[ملک (اسماء الحسنی)|الملک]]، [[حق (اسماء الحسنی)|الحق]] و [[رب]].<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۴۴–۳۴۵|ج=۱۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۳۶
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مؤمنون | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۸ | ||||
| شماره آیه | ۱۱۶ | ||||
| شماره جزء | ۱۸ | ||||
| شماره حزب | ۷۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۱۶ سوره مؤمنون صد و شانزدهمین آیه از بیست و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. قرآن در این آیه برای اثبات عبث نبودن خلقت، به دلیل محکمی اشاره می‌کند که بر اساس متن آیه، همان وجود خداوندی است که فرمانروای حق و صاحب «عرش کریم» است. معبودی جز او نیست و مالک همه عالم هستی است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
فَتَعَالَى اللَّهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْكَرِيمِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«خداوندي كه فرمانرواي راستين است و هيچ معبود به حقي جز او نيست و صاحب عرش عظيم می‌باشد، بسي برتر از آن است (كه جهان را بيهوده بيافريند)»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«بس پاک و فراتر است خداوند فرمانروای بر حق [از کار بیهوده]، خدایی جز او نیست که پروردگار عرش گرانقدر است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در این آیه برای اثبات عبث نبودن خلقت، به دلیل محکمی اشاره می‌کند که بر اساس متن آیه، همان وجود خداوندی است که فرمانروای حق و صاحب «عرش کریم» است. معبودی جز او نیست و مالک همه عالم هستی است. به گزارش مکارم به چندین اسم از اسماء الحسنی خدای یکتا در این آیه اشاره شده است: الله، الملک، الحق و رب.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مومنون، بیست و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره انبیاء و پیش از سوره سجده نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره مومنون، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۳: ۲۹۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۵: ۹۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۴۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۴۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۴: ۳۴۴–۳۴۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مومنون»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۰۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
