آیه ۷۶ سوره مؤمنون
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مؤمنون | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۸ | ||||
| شماره آیه | ۷۶ | ||||
| شماره جزء | ۱۸ | ||||
| شماره حزب | ۷۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۷۶ سوره مؤمنون هفتاد و ششمین آیه از بیست و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. این آیه به این نکته اشاره دارد که خداوند گاهی برای بیدار کردن کافران، آنها را به بلا و مصیبت گرفتار می‌کند؛ اما آنها نه در برابر او تواضع و انقیادی دارند و نه به درگاهش توجه و تضرع می‌کنند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَلَقَدْ أَخَذْنَاهُمْ بِالْعَذَابِ فَمَا اسْتَكَانُوا لِرَبِّهِمْ وَمَا يَتَضَرَّعُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و آنان را به عذاب گرفتار ساختيم، پس براي پروردگارشان فروتني و زاري نكردند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و به راستی آنان را با عذاب فرو گرفتیم، و در برابر پروردگارشان خاکساری و زاری نکردند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن در دو اخیر، دو شیوه خداوند برای بیدار کردن و هدایت کافران را بیان می‌کند. او گاهی با دادن نعمت و برطرف کردن مشکلات‌شان آنها را مشمول رحمتش قرار می‌دهد و گاهی نیز با گرفتن نعمت و نزول بلا و گرفتاری؛ اما بنابر متن آیه، این انسان‌ها همچنان در طغیان‌شان اصرار و لجاجت دارند و در آن وضعیت سرگردان می‌مانند. آنها با وجود دچار شدن به بلاها نیز نه نسبت به پروردگار تواضع نشان می‌دهند و نه به سوی تضرع و توجهی می‌کنند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مومنون، بیست و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره انبیاء و پیش از سوره سجده نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره مومنون، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۳: ۲۸۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۵: ۴۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۴۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۴۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۴: ۲۸۶–۲۸۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مومنون»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۰۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
