بدون تصویر

آیه ۲۹ سوره قلم

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۱۵ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۳:۰۶ توسط Shahroudi (بحث | مشارکت‌ها) (ابرابزار)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۲۹ سوره قلم
مشخصات قرآنی
نام سورهقلم
تعداد آیات سوره۵۲
شماره آیه۲۹
شماره جزء۲۹
شماره حزب۱۱۳
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۲۹ سوره قلم بیست و نهمین آیه از شصت و هشتمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. قرآن در ادامه داستان «اصحاب الجنة» در این آیه چنین می‌گوید: «[آنها] گفتند منزه است پروردگار ما، مسلماً ما ستم‌کار بودیم. [که هم بر خود و هم بر دیگران ستم کردیم.]» به گزارش مکارم مفسر شیعی، آنها با سخن آن فرد عاقل بیدار شدند و اعتراف به گناه کردند. به گزارش او، در آیات دیگری از قرآن همچون آیه ۸۷ سوره انبیاء به تسبیح قبل از اقرار به ظلم و گناه اشاره شده است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 قَالُوا سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ آیهٔ ۲۹ از سورهٔ ۶۸ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«گفتند: پروردگارمان پاک و منزّه است، ما ستمکار بوده‌ایم»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«گفتند پاک است پروردگارمان، ما خود ستمکار بودیم‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در ادامه داستان «اصحاب الجنة» در این آیه چنین می‌گوید: قرآن در ادامه داستان «اصحاب الجنة» در این آیه چنین می‌گوید: «[آنها] گفتند منزه است پروردگار ما، مسلماً ما ستم‌کار بودیم. [هم بر خود و هم بر دیگران ستم کردیم.]» به گزارش مکارم، آنها با سخن آن فرد عاقل بیدار شدند و اعتراف به گناه کردند. به عقیده او تسبیح آنان قبل از اعتراف به گناه به این معناست که خداوند را در مورد بلایی که بر باغ وارد شده بود؛ منزه شمردند و در واقع منظورشان این بود که خدایا این ما بودیم که بر خود و دیگران ستم کردیم و کار تو از روی عدالت بود. به گزارش مکارم، در آیات دیگری از قرآن همچون آیه ۸۷ سوره انبیاء به تسبیح قبل از اقرار به ظلم و گناه اشاره شده است.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره قلم، شصت و هشتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، دومی سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره علق و پیش از سوره مزمل نازل شد. از مجموع آیات این سوره، بیست آیه (آیات ۱۷ تا ۳۳ و ۴۸ تا ۵۰) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره قلم، دو آیه (آیات ۴۴ و ۴۵) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.