بدون تصویر

آیه ۳ سوره مؤمنون

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۸ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۲۰ توسط Shahroudi (بحث | مشارکت‌ها) (ابرابزار)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۳ سوره مؤمنون
مشخصات قرآنی
نام سورهمؤمنون
تعداد آیات سوره۱۱۸
شماره آیه۳
شماره جزء۱۸
شماره حزب۶۹
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۳ سوره مؤمنون سومین آیه از بیست و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. دومین نشانه مؤمنان، روی‌گردانی از هرگونه لغو و بیهودگی است که در این آیه به آن اشاره شده است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 وَالَّذِينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ آیهٔ ۳ از سورهٔ ۲۳ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«و كساني كه از كردار بيهوده و گفتار ياوه و پوچ روي گردانند»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«و کسانی که از [کار و سخن‌] بیهوده رویگردانند»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که دومین صفت افراد با ایمان، دوری کردن آنها از هرگونه بیهودگی است. بنابه متن آیه، مؤمنان کسانی هستند که در تمام حرکات و برنامه‌های زندگی‌شان هدفی را دنبال می‌کنند. به گزارش مکارم، برخی مفسران معتقدند «لغو» به هر گفتار و عملی گفته می‌شود که فایده قابل ملاحظه‌ای نداشته باشد. دربارهٔ کلمه «لغو» معانی دیگری در تفاسیر بیان شده است؛ از جمله: باطل، همه معاصی، دروغ، دشنام، غنا و لهو و لعب، شرک. مکارم در ادامه می‌نویسد: «لغو تنها شامل سخنان و اعمال بیهوده نیست؛ بلکه افکار بیهوده‌ای که انسان را از یاد خدا غافل می‌کند و به خود مشغول می‌سازد؛ همه در معنای لغو جمع است.» نکته دیگر آیه اینست که مؤمنان نه تنها دست به کارهای بیهوده نمی‌زنند؛ بلکه به تعبیر قرآن، از آنها روی‌گردان هستند.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مومنون، بیست و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره انبیاء و پیش از سوره سجده نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره مومنون، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.