آیه ۱۰ سوره الرحمن: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ رده:آیههای مدنی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۰ سوره الرحمن''' دهمین [[آیه]] از پنجاه و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. [[قرآن]] پس از برشمردن تعدادی از [[نعمت]]<nowiki/>های الهی در آیات پیشین، در این آیه به نعمت زمین و آفریده شدن آن برای زندگی انسان‌ها و [[جن|جنیان]] اشاره دارد. | |||
'''آیه ۱۰ سوره الرحمن''' دهمین [[آیه]] از پنجاه و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | |||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند: براساس متن آیه، [[خداوند]] زمین را محل زندگی انسان‌ها قرار داده و آن را به این منظور آفریده است. به گزارش مکارم، برخی [[مفسران]] کلمه «انام» را به «انسان‌ها» و گروهی آن را به معنی «انس و جن» و گاهی آن را به «هر موجود دارای روح» [[تفسیر قرآن|تفسیر]] کرده‌اند. البته برخی لغت‌شناسان و مفسران نیز آن را به مطلق «خلق» تفسیر کرده‌اند. ولی از نظر مکارم، با توجه به قرائن موجود در آیات و خطاب‌های آن، منظور از این واژه در اینجا همان انس و جن می‌باشد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۱۰-۱۱۱|ج=۲۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۰۰
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | الرحمن | ||||
| تعداد آیات سوره | ۷۸ | ||||
| شماره آیه | ۱۰ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۰ سوره الرحمن دهمین آیه از پنجاه و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. قرآن پس از برشمردن تعدادی از نعمت‌های الهی در آیات پیشین، در این آیه به نعمت زمین و آفریده شدن آن برای زندگی انسان‌ها و جنیان اشاره دارد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و زمین را برای خلق گستراند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و زمین را برای جهانیان پدید آورد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: براساس متن آیه، خداوند زمین را محل زندگی انسان‌ها قرار داده و آن را به این منظور آفریده است. به گزارش مکارم، برخی مفسران کلمه «انام» را به «انسان‌ها» و گروهی آن را به معنی «انس و جن» و گاهی آن را به «هر موجود دارای روح» تفسیر کرده‌اند. البته برخی لغت‌شناسان و مفسران نیز آن را به مطلق «خلق» تفسیر کرده‌اند. ولی از نظر مکارم، با توجه به قرائن موجود در آیات و خطاب‌های آن، منظور از این واژه در اینجا همان انس و جن می‌باشد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره الرحمن، پنجاه و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره رعد و پیش از سوره انسان نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۲۹) از آن را مکی و الباقی را مدنی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۳۴۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۱۵۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۳۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۳۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۱۱۰-۱۱۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره الرحمن»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۶۴.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
