آیه ۱ سوره حشر
مشخصات قرآنی | |||||
---|---|---|---|---|---|
نام سوره | حشر | ||||
تعداد آیات سوره | ۲۴ | ||||
شماره آیه | ۱ | ||||
شماره جزء | ۲۸ | ||||
شماره حزب | ۱۰۹ | ||||
اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱ سوره حشر یکمین آیه از پنجاه و نهمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن بهشمار میآید. آغاز سوره با تسبیح خداوند و تأکید بر عزت و حکمت اوست.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۖ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«به نام خداوند بخشندة مهربان، آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است خدا را به پاکی یاد میکند و او پیروزمند فرزانه است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«به نام خداوند بخشنده مهربان، آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است خداوند را تسبیح میگوید، و او پیروزمند فرزانه است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که اولین آیه سوره با تسبیح و تنزیه عمومی خداوند توسط تمام موجوداتی که در آسمانها و زمین هستند؛ آغاز میشود. به باور مکارم، این آیه در حقیقت مقدمهای است بر آیات بعدی که در آنها شرح ماجرای قوم یهود «بنی نضیر» و توطئه آنها علیه اسلام عنوان شده است. آیه با دو صفت «عزیز» و «حکیم» از اسماءالحسنی الهی و تأکید بر شکستناپذیری و حکیم بودن الله به پایان میرسد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره حشر، پنجاه و نهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره بینه و پیش از سوره نور نازل شد. این سوره را مدنی دانستهاند. در سوره حشر، یک آیه ناسخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۵۰۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۳۴۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۴۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۴۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۴۸۷–۴۸۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره حشر»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۸۷۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.