آیه ۴۴ سوره مائده: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ رده:آیههای مدنی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۴۴ سوره مائده''' چهل و چهارمین [[آیه]] از پنجمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۴۴ سوره مائده''' چهل و چهارمین [[آیه]] از پنجمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. آیه مورد بحث به اوصاف کتاب [[تورات]] اشاره دارد و اهمیت آن را بیان می‌کند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه نزول تورات به [[خداوند]] نسبت داده شده و آن را با دو صفت «هدی» و «نور» توصیف نموده است. به گزارش او، [[پیامبران]] الهی بعد از [[موسی]] نیز به تورات عمل می‌کردند و بر اساس آن حکم می‌دادند. سپس در آیه اشاره می‌شود که نه تنها پیامبران که علما و دانشمندان بزرگ [[یهودی]] نیز بر اساس تورات داوری می‌نمودند. در ادامه آیه، مخاطب آیه آن دسته از علمای یهود هستند که در آن زمان می‌زیستند و به آنان چنین گفته می‌شود: «از مردم نترسید؛ بلکه از خدا بترسید و حکم واقعی را برای مردم بگویید و بدانید اگر کتمان کنید، مجازات خواهید شد.» همچنین [[قرآن]] به آنان دستور می‌دهد آیات الهی را به بهای اندک نفروشند و آنهایی را که بر خلاف حکم الهی داوری می‌کنند [[کافر]] می‌خواند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۸۹-۳۹۱|ج=۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۲۰ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۴۵
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مائده | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۲۰ | ||||
| شماره آیه | ۴۴ | ||||
| شماره جزء | ۶ | ||||
| شماره حزب | ۲۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴۴ سوره مائده چهل و چهارمین آیه از پنجمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. آیه مورد بحث به اوصاف کتاب تورات اشاره دارد و اهمیت آن را بیان می‌کند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
إِنَّا أَنْزَلْنَا التَّوْرَاةَ فِيهَا هُدًى وَنُورٌ ۚ يَحْكُمُ بِهَا النَّبِيُّونَ الَّذِينَ أَسْلَمُوا لِلَّذِينَ هَادُوا وَالرَّبَّانِيُّونَ وَالْأَحْبَارُ بِمَا اسْتُحْفِظُوا مِنْ كِتَابِ اللَّهِ وَكَانُوا عَلَيْهِ شُهَدَاءَ ۚ فَلَا تَخْشَوُا النَّاسَ وَاخْشَوْنِ وَلَا تَشْتَرُوا بِآيَاتِي ثَمَنًا قَلِيلًا ۚ وَمَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْكَافِرُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«همانا ما تورات را نازل کرده‌ایم که در آن هدایت و روشنایی است پیامبرانی که تسلیم خدا بودند بر اساس آن برای یهودیان حکم می‌کردند، و (نیز) خداپرستان و دانشمندانی بدان حکم می‌کردند به سبب اینکه خداوند آنان را به عنوان نگهبان و امانتدار کتابش قرار داده بود و بر آن گواه بودند پس، از مردم نترسید و از من بترسید، و آیات مرا به بهای اندک مفروشید و هرکس طبق آنچه خدا نازل کرده است حکم نکند پس ایشان کافرانند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«ما تورات را نازل کرده‌ایم در آن رهنمود و نوری هست که پیامبران اهل تسلیم و عالمان ربانی و احبار بر وفق آنچه از کتاب الهی به آنان سفارش کرده‌اند و بر آن گواهند، برای یهودیان داوری می‌کنند، پس از مردم نترسید و از من پروا کنید و آیات مرا به بهای ناچیز نفروشید، و کسانی که بر وفق آنچه خداوند نازل کرده است، حکم نکنند، کافرند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه نزول تورات به خداوند نسبت داده شده و آن را با دو صفت «هدی» و «نور» توصیف نموده است. به گزارش او، پیامبران الهی بعد از موسی نیز به تورات عمل می‌کردند و بر اساس آن حکم می‌دادند. سپس در آیه اشاره می‌شود که نه تنها پیامبران که علما و دانشمندان بزرگ یهودی نیز بر اساس تورات داوری می‌نمودند. در ادامه آیه، مخاطب آیه آن دسته از علمای یهود هستند که در آن زمان می‌زیستند و به آنان چنین گفته می‌شود: «از مردم نترسید؛ بلکه از خدا بترسید و حکم واقعی را برای مردم بگویید و بدانید اگر کتمان کنید، مجازات خواهید شد.» همچنین قرآن به آنان دستور می‌دهد آیات الهی را به بهای اندک نفروشند و آنهایی را که بر خلاف حکم الهی داوری می‌کنند کافر می‌خواند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مائده، پنجمین سوره قرآن است. این سوره را یکصد و دوازدهمین در ترتیب نزول، دانسته‌اند. تمام آیات این سوره را مدنی گزارش کرده‌اند و تنها آیه ۳ این سوره را مکی دانسته‌اند که در جریان حجةالوداع نازل شده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۲: ۳۶۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۵: ۵۴۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۱۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۱۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۴: ۳۸۹-۳۹۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مائده»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۵۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
