آیه ۳۳ سوره ذاریات
مشخصات قرآنی | |||||
---|---|---|---|---|---|
نام سوره | ذاریات | ||||
تعداد آیات سوره | ۶۰ | ||||
شماره آیه | ۳۳ | ||||
شماره جزء | ۲۷ | ||||
شماره حزب | ۱۰۵ | ||||
اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳۳ سوره ذاریات سی و سومین آیه از پنجاه و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در این آیه به نوع عذاب قوم لوط اشاره شده است که آنان به وسیله بارانی از سنگ و گل نابود شدند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ حِجَارَةً مِنْ طِينٍ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«تا بر آنان سنگهایی از گل فرو ریزیم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«تا بر آنان سنگوارهای از گل فروباریم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: به دنبال آیات گذشته، فرشتگان به ابراهیم گفتند: «ما مأموریت داریم که با بارانی از سنگ و گل بر قوم لوط آنها را هلاک کنیم.» به گزارش مکارم، تعبیر به «حجارة من طین» (سنگی از گل) همان عبارت «سجیل» در آیه ۸۲ سوره هود است که «سجیل» در اصل یک واژه فارسی است که از سنگ و گل گرفته شده و در زبان عربی به شکل «سجیل» استعمال میشود. «سجیل» چیزی است که نه مانند سنگ سخت است و نه مثل گل سست و ناپایدار. از نظر مکارم، مفهوم این عبارت آن است که نابودی این قوم با بارانی از سنگ کوچک و نه چندان محکم امکانپذیر است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره ذاریات، پنجاه و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره احقاف و پیش از سوره طور نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند. در سوره ذاریات، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۸: ۱۷۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۵۵۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۲۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۲۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۲: ۳۵۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره ذاریات»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۰۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.