بدون تصویر

آیه ۵۴ سوره ذاریات

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۵۴ سوره ذاریات
مشخصات قرآنی
نام سورهذاریات
تعداد آیات سوره۶۰
شماره آیه۵۴
شماره جزء۲۷
شماره حزب۱۰۵
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۵۴ سوره ذاریات پنجاه و چهارمین آیه از پنجاه و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. این آیه نیز در بیان تسلی به پیامبر اسلام در برابر کافران است که به او گفته می‌شود آنهایی را که حاضر به شنیدن حق نیستند؛ به حال خود رها کن و تو درخور هیچ سرزنشی نیستی.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَا أَنْتَ بِمَلُومٍ آیهٔ ۵۴ از سورهٔ ۵۱ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«پس از آنان روی بگردان که تو سزاوار نکوهش نیستی»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«پس، از آنان روی بگردان که تو سزاوار سرزنش نیستی‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن بار دیگر برای تسلی و دلداری به پیامبر اسلام گفته می‌شود: «اکنون که این قوم طاغی حاضر به شنیدن حق نیستند؛ از آنها روی بگردان و مطمئن باش که تو وظیفه‌ات را به‌طور کامل انجام داده‌ای و درخور هیچ سرزنشی نیستی.»[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره ذاریات، پنجاه و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره احقاف و پیش از سوره طور نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره ذاریات، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.