آیه ۴۲ سوره ذاریات
مشخصات قرآنی | |||||
---|---|---|---|---|---|
نام سوره | ذاریات | ||||
تعداد آیات سوره | ۶۰ | ||||
شماره آیه | ۴۲ | ||||
شماره جزء | ۲۷ | ||||
شماره حزب | ۱۰۵ | ||||
اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴۲ سوره ذاریات چهل و دومین آیه از پنجاه و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در این آیه به توصیف تندبادهایی که بر قوم عاد وزیده شد؛ پرداخته شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
مَا تَذَرُ مِنْ شَيْءٍ أَتَتْ عَلَيْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ كَالرَّمِيمِ
![]()
![]()
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بر هر چیزی که میوزید آنرا باقی نمیگذشت مگر اینکه آنرا چون استخوان پوسیده میگرداند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«که هیچ چیزی که بر آن میگذشت باقی نمیگذاشت، مگر آنکه آن را مانند خاک و خاشاک میساخت»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در توصیف عذابی که بر قوم عاد فرود آمد؛ چنین میگوید: «[آن بادها] بر هر چیزی عبور میکردند تا آن را نابود نکنند؛ رها نمیکردند و آنها را به صورت گیاهان خشک و درهم کوبیده یا استخوانهای پوسیده درمیآورند.» در لغت «رمیم» (از ماده رمة) به ریسمان پوسیده گفته شده است. به گفته مکارم، این عبارات نشان میدهد که تندباد قوم عاد یک تندباد معمولی نبوده؛ بلکه علاوه بر تخریب دارای سوزندگی و مسمومیتی بوده که اشیاء را میپوسانده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره ذاریات، پنجاه و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره احقاف و پیش از سوره طور نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند. در سوره ذاریات، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۸: ۱۸۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۵۵۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۲۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۲۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۲: ۳۶۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره ذاریات»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۰۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.