آیه ۴ سوره ملک
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | ملک | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۰ | ||||
| شماره آیه | ۴ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴ سوره ملک چهارمین آیه از شصت و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. قرآن در آیه برای تأکید بر اهمیت موضوع آیه پیشین، سخن خود را تکرار می‌کند و می‌گوید: «بار دیگر به جهان خلقت نگاه کن! اما عاقبت چشمانت خسته و ناتوان (از یافتن نقص و ایرادی در جهان) به سوی تو بازمی‌گردد.» بنابه نظر مکارم مفسر شیعی، قرآن در این آیات صریحاً سه بار دستور به دقیق نگریستن در جهان آفرینش می‌دهد تا انسان‌ها در نتیجه این مشاهده‌ها و مطالعات، علاوه بر کشف شگفتی‌های بسیار پدیده‌های عالم، با خالق این نظام و علم و قدرت بی‌پایان او بهتر و بیشتر آشنا شوند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ كَرَّتَيْنِ يَنْقَلِبْ إِلَيْكَ الْبَصَرُ خَاسِئًا وَهُوَ حَسِيرٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«باز هم بارها و بارها بنگر (تا) چشم تو خسته و درمانده به‌سویت باز می‌گردد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«سپس دوباره چشم بگردان، چشمت خسته و مانده باز می‌گردد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه بار دیگر دستور به نگریستن دوباره و چندباره به پدیده‌های عالم خلقت داده شده و سپس خود در ادامه آیه با آوردن دو تعبیر «خاسئ» و «حسیر» نتیجه این دیدن‌ها را خستگی و ناکامی از یافتن ایراد و اشکالی در این نظام بیان می‌دارد. بنابه نظر مکارم، دستور موکد قرآن به مطالعه مکرر و دقت بسیار و چندین باره در پدیده‌های عالم آفرینش منجر به کشف اسرار و شگفتی‌های فراوان جهان نیز می‌شود و در پی آن انسان به درک بهتری از نظم بی‌نظیر و انسجام بدون نقص این نظام می‌رسد. سپس در انتها با آفریننده و خالق این دستگاه آشنایی کامل‌تر و بهتری پیدا می‌کند و هدف اصلی قرآن از بیان این آیات محقق می‌گردد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره ملک، شصت و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره طور و پیش از سوره حاقه نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۵۸۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۵۸۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۶۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۶۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۴: ۳۲۰-۳۲۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره ملک»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۸۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
