آیه ۱۳ سوره مائده: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۳ سوره مائده''' سیزدهمین [[آیه]] از پنجمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۱۳ سوره مائده''' سیزدهمین [[آیه]] از پنجمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن بهشمار میآید. در این آیه گزارشی از پیمانشکنی [[قوم بنیاسرائیل]] و پیامدهای آن پیمانشکنی آمده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند که قوم بنیاسرائیل پیمانشکنی کردند و خداوند برای مجازاتشان، آنها را از [[رحمت]] خود دور ساخت و دلهایشان را سخت گردانید که بر اثر آن سخنان خدا را [[تحریف]] میکردند و بخشی از آن را فراموش کردند. در ادامه آیه به [[محمد|پیامبر اسلام]] گفته میشود که [[خیانت]] کردن هر روزه این قوم از ویژگیهای اکثریت آنان است و از او میخواهد نسبت به ایشان چشم پوشی داشته باشد. چراکه خداوند نیکوکاران را دوست میدارد. به گزارش مکارم، بعید نیست مطالبی که آنان فراموش کرده بودند؛ همان نشانههای پیامبر اسلام در کتابهایشان بوده و با وارد کردن خرافات فراوان در متون دینیشان دین خدا را تحریف کرده بودند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۱۱–۳۱۵|ج=۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مدنی قرآن]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۳۴
مشخصات قرآنی | |||||
---|---|---|---|---|---|
نام سوره | مائده | ||||
تعداد آیات سوره | ۱۲۰ | ||||
شماره آیه | ۱۳ | ||||
شماره جزء | ۶ | ||||
شماره حزب | ۲۲ | ||||
اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۳ سوره مائده سیزدهمین آیه از پنجمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن بهشمار میآید. در این آیه گزارشی از پیمانشکنی قوم بنیاسرائیل و پیامدهای آن پیمانشکنی آمده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
فَبِمَا نَقْضِهِمْ مِيثَاقَهُمْ لَعَنَّاهُمْ وَجَعَلْنَا قُلُوبَهُمْ قَاسِيَةً ۖ يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ عَنْ مَوَاضِعِهِ ۙ وَنَسُوا حَظًّا مِمَّا ذُكِّرُوا بِهِ ۚ وَلَا تَزَالُ تَطَّلِعُ عَلَىٰ خَائِنَةٍ مِنْهُمْ إِلَّا قَلِيلًا مِنْهُمْ ۖ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاصْفَحْ ۚ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«پس به خاطر اینکه پیمانشان را شکستند آنان را نفرین کردیم، و دلهایشان را سخت گردانیدیم سخن را از جایگاهش تحریف میکنند، و بخشی از آنچه را که بدان تذکر داده شده بودند فراموش کردند و تو همواره خیانتی را از آنها میبینی، غیر از تعداد اندکی از آنان پس، از آنها درگذر و چشمپوشی کن، همانا خداوند نیکوکاران را دوست دارد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آنگاه به سبب پیمان شکنیشان لعنتشان کردیم، و دلهایشان را سخت گردانیدیم [به طوری] که کلمات [کتاب] را از مواضع خود تحریف میکردند و بخشی از آنچه به آنان پند داده بودند، فراموش کردند، و همچنان به خیانت آنان پی میبری، مگر عده اندکی از آنان، پس آنان را ببخش و بگذار و بگذر که خداوند نیکوکاران را دوست دارد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که قوم بنیاسرائیل پیمانشکنی کردند و خداوند برای مجازاتشان، آنها را از رحمت خود دور ساخت و دلهایشان را سخت گردانید که بر اثر آن سخنان خدا را تحریف میکردند و بخشی از آن را فراموش کردند. در ادامه آیه به پیامبر اسلام گفته میشود که خیانت کردن هر روزه این قوم از ویژگیهای اکثریت آنان است و از او میخواهد نسبت به ایشان چشم پوشی داشته باشد. چراکه خداوند نیکوکاران را دوست میدارد. به گزارش مکارم، بعید نیست مطالبی که آنان فراموش کرده بودند؛ همان نشانههای پیامبر اسلام در کتابهایشان بوده و با وارد کردن خرافات فراوان در متون دینیشان دین خدا را تحریف کرده بودند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره مائده، پنجمین سوره قرآن است. این سوره را یکصد و دوازدهمین در ترتیب نزول، دانستهاند. تمام آیات این سوره را مدنی گزارش کردهاند و تنها آیه ۳ این سوره را مکی دانستهاند که در جریان حجةالوداع نازل شده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۱: ۳۲۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۵: ۳۸۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۰۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۰۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۴: ۳۱۱–۳۱۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مائده»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۵۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.