آیه ۱۰۴ سوره مائده: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ رده:آیه‌های مدنی قرآن (هاتکت)) |
(ابرابزار) |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۰۴ سوره مائده''' صد و چهارمین [[آیه]] از پنجمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱۰۴ سوره مائده''' صد و چهارمین [[آیه]] از پنجمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. موضوع آیه مورد بحث، نهی از تقلید کورکانه و بدون دلیل [[اعراب جاهلی]] از رسوم نیاکانشان است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در آیه مورد بحث، به تقلید کورکانه اعراب جاهلی تأکید شده و چنین آمده است: «هنگامیکه به آنان گفته می‌شود: به سوی آنچه [[خدا]] نازل کرده و [[پیامبر]] برایتان آورده؛ سرباز زده و می‌گویند: برای ما همان رسوم نیاکانمان بس است!» به گزارش مکارم، [[قرآن]] صریحاً این عمل را تقلید جاهل از جاهل دانسته و آن را نکوهش می‌کند و به آنان می‌گوید: «پدران شما نه دانشی داشتند و نه [[هدایت]] یافته بودند.»<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۰۵–۱۰۶|ج=۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۳:۱۴
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مائده | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۲۰ | ||||
| شماره آیه | ۱۰۴ | ||||
| شماره جزء | ۷ | ||||
| شماره حزب | ۲۵ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۰۴ سوره مائده صد و چهارمین آیه از پنجمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. موضوع آیه مورد بحث، نهی از تقلید کورکانه و بدون دلیل اعراب جاهلی از رسوم نیاکانشان است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْا إِلَىٰ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ وَإِلَى الرَّسُولِ قَالُوا حَسْبُنَا مَا وَجَدْنَا عَلَيْهِ آبَاءَنَا ۚ أَوَلَوْ كَانَ آبَاؤُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ شَيْئًا وَلَا يَهْتَدُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و هرگاه به آنان گفته شود: بیایید به‌سوی آنچه که خدا نازل کرده است، و بیایید به‌سوی پیامبر، می‌گویند: چیزی که ما پدران و نیاکان خویش را بر آن یافته‌ایم ما را بس است، آیا هر چند پدرانشان چیزی از عقل نداشته و راه نیافته باشند (باز هم آنان را بس است)؟»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و چون به ایشان گفته شود از آنچه خداوند نازل کرده است و از پیامبر پیروی کنید، گویند آنچه نیاکانمان را بر آن یافته‌ایم، برای ما کافی است، حتی اگر نیاکانشان چیزی ندانسته و راهی نیافته باشند؟»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در آیه مورد بحث، به تقلید کورکانه اعراب جاهلی تأکید شده و چنین آمده است: «هنگامیکه به آنان گفته می‌شود: به سوی آنچه خدا نازل کرده و پیامبر برایتان آورده؛ سرباز زده و می‌گویند: برای ما همان رسوم نیاکانمان بس است!» به گزارش مکارم، قرآن صریحاً این عمل را تقلید جاهل از جاهل دانسته و آن را نکوهش می‌کند و به آنان می‌گوید: «پدران شما نه دانشی داشتند و نه هدایت یافته بودند.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مائده، پنجمین سوره قرآن است. این سوره را یکصد و دوازدهمین در ترتیب نزول، دانسته‌اند. تمام آیات این سوره را مدنی گزارش کرده‌اند و تنها آیه ۳ این سوره را مکی دانسته‌اند که در جریان حجةالوداع نازل شده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۲: ۴۴۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۶: ۲۲۸.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۲۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۲۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۵: ۱۰۵–۱۰۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مائده»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۵۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
