آیه ۱۴ سوره مائده

آیه ۱۴ سوره مائده

مشخصات قرآنی
نام سوره	مائده
تعداد آیات سوره	۱۲۰
شماره آیه	۱۴
شماره جزء	۶
شماره حزب	۲۲
اطلاعات دیگر
{{{page}}} آیه قبل	آیه بعد {{{page}}}

آیه ۱۴ سوره مائده چهاردهمین آیه از پنجمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. پیمان‌شکنی مسیحیان و آثار آن در سرنوشت‌شان موضوع اصلی این آیه است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:

 وَمِنَ الَّذِينَ قَالُوا إِنَّا نَصَارَىٰ أَخَذْنَا مِيثَاقَهُمْ فَنَسُوا حَظًّا مِمَّا ذُكِّرُوا بِهِ فَأَغْرَيْنَا بَيْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاءَ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ ۚ وَسَوْفَ يُنَبِّئُهُمُ اللَّهُ بِمَا كَانُوا يَصْنَعُونَ  

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:

«و از کسانی‌که گفتند: ما نصاری هستیم، پیمان گرفتیم اما آنان بخش قابل توجهی را از آنچه به آنان تذکر داده شده بود فراموش کردند، پس میان آنها تا روز قیامت دشمنی و کینه افکندیم، و خداوند ایشان را به آنچه ساخته‌اند آگاه خواهد کرد»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:

«و از کسانی که گفتند ما مسیحی هستیم پیمان گرفتیم، آنگاه بخشی از آنچه به آنان پند داده بودند، فراموش کردند، سپس بین ایشان، تا روز قیامت دشمنی و کینه انداختیم، و خداوند به زودی آنان را [از نتیجه‌] آنچه کرده‌اند، آگاه می‌سازد»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که به دنبال شرح پیمان‌شکنی بنی اسرائیل در آیه قبل، در اینجا پیمان‌شکنی نصارا مطرح شده است. به گزارش مکارم، مسیحیان نیز همچون یهودیان با نقض پیمانشان از توحید الهی منحرف شدند و بسیاری از دستورات و سخنان خداوند را فراموش کردند. آنها نیز دچار تحریف در دینشان شدند و انجیلهایشان با داستان‌هایی خرافی دارای تناقضات زیادی گردیدند. مکارم در ادامه دو نکته از آیه را بیان می‌کند: نخست اینکه انحراف مسیحیان کمتر از یهودیان بوده و جمع کمتری از آنان به بیراهه رفتند. دوم اینکه در اثر پیمان‌شکنی‌شان آنها به دو مجازات دچار شدند: دشمنی و عداوت میانشان ایجاد شد و در آینده خداوند نتیجه عملشان را به آنان نشان خواهد داد و آنها عملاً نتایج کارشان را به چشم خواهند دید.

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مائده، پنجمین سوره قرآن است. این سوره را یکصد و دوازدهمین در ترتیب نزول، دانسته‌اند. تمام آیات این سوره را مدنی گزارش کرده‌اند و تنها آیه ۳ این سوره را مکی دانسته‌اند که در جریان حجةالوداع نازل شده است.

پانویس

منابع

• خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.نگهداری یادکرد:زبان ناشناخته (رده)
• دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
• رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.نگهداری یادکرد:زبان ناشناخته (رده)
• گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
• طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
• مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.