آیه ۱۲ سوره مائده: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۲ سوره مائده''' دوازدهمین [[آیه]] از پنجمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به پیمانی که [[خداوند]] از قوم [[بنی اسرائیل]] گرفت؛ اشاره شده است. همچنین بحث فرستادن دوازده نقیب و سرپرست برای آنان و شرط‌هایی که خداوند برایشان مقرر کرده بود تا از اهل [[بهشت]] گردند؛ بیان شده است. | '''آیه ۱۲ سوره مائده''' دوازدهمین [[آیه]] از پنجمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به پیمانی که [[خداوند]] از قوم [[بنی اسرائیل]] گرفت؛ اشاره شده است. همچنین بحث فرستادن دوازده نقیب و سرپرست برای آنان و شرط‌هایی که خداوند برایشان مقرر کرده بود تا از اهل [[بهشت]] گردند؛ بیان شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که به دنبال بحث ابتدای سوره که بر [[وفای به عهد]] تأکید شده بود؛ [[قرآن]] در اینجا پیمان بنی اسرائیل با خداوند را یادآوری و در پی آن به برگزیده شدن دوازده نقیب و رهبر برای طوایف دوازده‌گانه ایشان اشاره می‌کند. در ادامه یاری خداوند از آنان را مشروط به چند شرط دانسته که این شروط عبارتند از: برپا داشتن [[نماز]]، پرداخت [[زکات]]، [[ایمان]] آوردن و یاری کردن [[پیامبران]] خدا و دادن [[قرض‌الحسنة]] است. در پایان آیه خداوند نیز در برابر پایبندی به این عهد، به آنان زندگی جاویدان در بهشت و آمرزش [[گناهان | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که به دنبال بحث ابتدای سوره که بر [[وفای به عهد]] تأکید شده بود؛ [[قرآن]] در اینجا پیمان بنی اسرائیل با خداوند را یادآوری و در پی آن به برگزیده شدن دوازده نقیب و رهبر برای طوایف دوازده‌گانه ایشان اشاره می‌کند. در ادامه یاری خداوند از آنان را مشروط به چند شرط دانسته که این شروط عبارتند از: برپا داشتن [[نماز]]، پرداخت [[زکات]]، [[ایمان]] آوردن و یاری کردن [[پیامبران]] خدا و دادن [[قرض‌الحسنة]] است. در پایان آیه خداوند نیز در برابر پایبندی به این عهد، به آنان زندگی جاویدان در بهشت و آمرزش [[گناهان]]<nowiki/>شان را وعده می‌دهد. به گزارش مکارم، بر اساس متن برخی [[روایاتی]] که در منابع [[اسلامی]] آمده؛ تعداد [[جانشینی محمد|جانشینان]] [[محمد|پیامبر اسلام]] به تعداد نقبای بنی اسرائیل، دوازده نفر عنوان شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۰۷–۳۱۱|ج=۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۳۴
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مائده | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۲۰ | ||||
| شماره آیه | ۱۲ | ||||
| شماره جزء | ۶ | ||||
| شماره حزب | ۲۲ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۲ سوره مائده دوازدهمین آیه از پنجمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به پیمانی که خداوند از قوم بنی اسرائیل گرفت؛ اشاره شده است. همچنین بحث فرستادن دوازده نقیب و سرپرست برای آنان و شرط‌هایی که خداوند برایشان مقرر کرده بود تا از اهل بهشت گردند؛ بیان شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَلَقَدْ أَخَذَ اللَّهُ مِيثَاقَ بَنِي إِسْرَائِيلَ وَبَعَثْنَا مِنْهُمُ اثْنَيْ عَشَرَ نَقِيبًا ۖ وَقَالَ اللَّهُ إِنِّي مَعَكُمْ ۖ لَئِنْ أَقَمْتُمُ الصَّلَاةَ وَآتَيْتُمُ الزَّكَاةَ وَآمَنْتُمْ بِرُسُلِي وَعَزَّرْتُمُوهُمْ وَأَقْرَضْتُمُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا لَأُكَفِّرَنَّ عَنْكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَلَأُدْخِلَنَّكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۚ فَمَنْ كَفَرَ بَعْدَ ذَٰلِكَ مِنْكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِيلِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و بی‌گمان خداوند از بنی‌اسراییل پیمان گرفت و دوازده سردار برای آنان تعیین کرد، و خداوند فرمود: من با شما هستم، اگر نماز را برپا دارید، و زکات را بپردازید، و به پیامبران من ایمان بیاورید، و آنان را یاری کنید، و به خداوند قرضی نیکو دهید، از گناهانتان درمی‌گذرم و شما را وارد باغهایی (در بهشت) می‌‌کنم که رودها از زیر آن روان است، پس هرکس از شما بعد از این کفر بورزد به‌راستی که راه راست را گم کرده است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و خداوند از بنی‌اسرائیل پیمان گرفت و از میان آنان دوازده سالار برگماشتیم، و خداوند گفت من با شما هستم، اگر نماز برپا داشتید و زکات پرداختید و به پیامبران من ایمان آوردید و آنان را گرامی داشتید و در راه خدا وامی نیکو دادید، سیئات شما را می‌زدایم و شما را به بوستانهایی که جویباران از فرودست آن جاری است، درمی‌آورم، اما اگر پس از این، کسی از شما کفر ورزد، بی‌شک از راه راست گمراه شده است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که به دنبال بحث ابتدای سوره که بر وفای به عهد تأکید شده بود؛ قرآن در اینجا پیمان بنی اسرائیل با خداوند را یادآوری و در پی آن به برگزیده شدن دوازده نقیب و رهبر برای طوایف دوازده‌گانه ایشان اشاره می‌کند. در ادامه یاری خداوند از آنان را مشروط به چند شرط دانسته که این شروط عبارتند از: برپا داشتن نماز، پرداخت زکات، ایمان آوردن و یاری کردن پیامبران خدا و دادن قرض‌الحسنة است. در پایان آیه خداوند نیز در برابر پایبندی به این عهد، به آنان زندگی جاویدان در بهشت و آمرزش گناهانشان را وعده می‌دهد. به گزارش مکارم، بر اساس متن برخی روایاتی که در منابع اسلامی آمده؛ تعداد جانشینان پیامبر اسلام به تعداد نقبای بنی اسرائیل، دوازده نفر عنوان شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مائده، پنجمین سوره قرآن است. این سوره را یکصد و دوازدهمین در ترتیب نزول، دانسته‌اند. تمام آیات این سوره را مدنی گزارش کرده‌اند و تنها آیه ۳ این سوره را مکی دانسته‌اند که در جریان حجةالوداع نازل شده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۱: ۳۲۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۵: ۳۸۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۰۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۰۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۴: ۳۰۷–۳۱۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مائده»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۵۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
