آیه ۸۰ سوره مائده: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۸۰ سوره مائده''' هشتادمین [[آیه]] از پنجمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۸۰ سوره مائده''' هشتادمین [[آیه]] از پنجمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. دوستی با [[کافران]]، یکی دیگر از اعمال خلاف و بدی است که در این آیه از آن نهی شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که بسیاری از [[اهل کتاب]] با کافران طرح دوستی ریخته و با آنها مراوده داشتند. قرآن در آیه آنان را از این کار نهی کرده و نتیجه اعمال‌شان را این می‌داند که در [[معاد]] موجب [[عذاب]] و خشم [[خداوند]] بر ایشان خواهد شد. به گزارش مکارم، منظور از «الذین کفروا» در آیه ممکن است [[مشرکان]] [[مکه]] باشد که با [[یهود]] طرح دوستی داشتند. همچنین ممکن است منظور ستم‌گرانی باشد که یهودیان در زمان‌های گذشته با آنها دوست می‌شدند تا با نزدیکی با آنها از دنیایشان بهره ببرند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۴–۴۵|ج=۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۳۰
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مائده | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۲۰ | ||||
| شماره آیه | ۸۰ | ||||
| شماره جزء | ۶ | ||||
| شماره حزب | ۲۴ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۸۰ سوره مائده هشتادمین آیه از پنجمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. دوستی با کافران، یکی دیگر از اعمال خلاف و بدی است که در این آیه از آن نهی شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
تَرَىٰ كَثِيرًا مِنْهُمْ يَتَوَلَّوْنَ الَّذِينَ كَفَرُوا ۚ لَبِئْسَ مَا قَدَّمَتْ لَهُمْ أَنْفُسُهُمْ أَنْ سَخِطَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَفِي الْعَذَابِ هُمْ خَالِدُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بسیاری از آنان را می‌بینی که کافران را به دوستی می‌گیرند، چه چیز بدی برای خود پیشاپیش می‌فرستند! در نتیجه خدا بر آنان خشم گرفت، و برای همیشه در عذاب می‌مانند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«بسیاری از آنان را می‌بینی که کافران را دوست می‌دارند، چه بد است آنچه برای خود پیش‌اندیشی کردند، که سرانجام خداوند بر آنان خشم گرفته و جاودانه در عذاب خواهند بود»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که بسیاری از اهل کتاب با کافران طرح دوستی ریخته و با آنها مراوده داشتند. قرآن در آیه آنان را از این کار نهی کرده و نتیجه اعمال‌شان را این می‌داند که در معاد موجب عذاب و خشم خداوند بر ایشان خواهد شد. به گزارش مکارم، منظور از «الذین کفروا» در آیه ممکن است مشرکان مکه باشد که با یهود طرح دوستی داشتند. همچنین ممکن است منظور ستم‌گرانی باشد که یهودیان در زمان‌های گذشته با آنها دوست می‌شدند تا با نزدیکی با آنها از دنیایشان بهره ببرند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مائده، پنجمین سوره قرآن است. این سوره را یکصد و دوازدهمین در ترتیب نزول، دانسته‌اند. تمام آیات این سوره را مدنی گزارش کرده‌اند و تنها آیه ۳ این سوره را مکی دانسته‌اند که در جریان حجةالوداع نازل شده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۲: ۴۱۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۶: ۸۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۲۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۲۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۵: ۴۴–۴۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مائده»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۵۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
