آیه ۹۰ سوره مائده: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۹۰ سوره مائده''' نودمین [[آیه]] از پنجمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۹۰ سوره مائده''' نودمین [[آیه]] از پنجمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. موضوع آیه حکم قطعی [[تحریم]] [[شرابخواری]]، [[قمار]]، [[انصاب]] (نوعی بت) و [[ازلام]] (قسمی از بخت آزمایی) است که به تفصیل آمده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در زمان [[جاهلیت]] و پیش از [[اسلام]] شرابخواری، قمار رواج عمومی داشت و [[قرآن]] در آیات مختلف و به صورت تدریجی آنها را حرام اعلام کرد. به گزارش مکارم، در این آیه حکم قطعی بیان شده و به شکل حرام همیشگی درآمده است. به گفته وی، در این آیه تعبیرات گوناگونی به‌کار رفته که بر ممنوعیت آن تأکید شده است. ۱) «انّما» که از ادات حصر است، در آیه آمده، ۲) شراب و قمار همردیف [[بت‌پرستی]] قرار گرفته است. ۳) تمام این اعمال از اعمال [[شیطان|شیطانی]] قلمداد شده است. ۴) با عبارت «فاجتنبوه» فرمان قطعی برای پرهیز از این امور صادر شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۶۸–۷۳|ج=۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۲۸
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مائده | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۲۰ | ||||
| شماره آیه | ۹۰ | ||||
| شماره جزء | ۷ | ||||
| شماره حزب | ۲۵ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۹۰ سوره مائده نودمین آیه از پنجمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. موضوع آیه حکم قطعی تحریم شرابخواری، قمار، انصاب (نوعی بت) و ازلام (قسمی از بخت آزمایی) است که به تفصیل آمده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّمَا الْخَمْرُ وَالْمَيْسِرُ وَالْأَنْصَابُ وَالْأَزْلَامُ رِجْسٌ مِنْ عَمَلِ الشَّيْطَانِ فَاجْتَنِبُوهُ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«ای کسانی‌که ایمان آورده‌اید! همانا شراب و قمار و بتها و تیرهای فالگیری پلیدند، و از کار شیطان می‌باشند، پس، از آن بپرهیزید تا رستگار شوید»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«ای مؤمنان شراب و قمار و انصاب و ازلام پلید و عمل شیطانی است، از آن پرهیز کنید باشد که رستگار شوید»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در زمان جاهلیت و پیش از اسلام شرابخواری، قمار رواج عمومی داشت و قرآن در آیات مختلف و به صورت تدریجی آنها را حرام اعلام کرد. به گزارش مکارم، در این آیه حکم قطعی بیان شده و به شکل حرام همیشگی درآمده است. به گفته وی، در این آیه تعبیرات گوناگونی به‌کار رفته که بر ممنوعیت آن تأکید شده است. ۱) «انّما» که از ادات حصر است، در آیه آمده، ۲) شراب و قمار همردیف بت‌پرستی قرار گرفته است. ۳) تمام این اعمال از اعمال شیطانی قلمداد شده است. ۴) با عبارت «فاجتنبوه» فرمان قطعی برای پرهیز از این امور صادر شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مائده، پنجمین سوره قرآن است. این سوره را یکصد و دوازدهمین در ترتیب نزول، دانسته‌اند. تمام آیات این سوره را مدنی گزارش کرده‌اند و تنها آیه ۳ این سوره را مکی دانسته‌اند که در جریان حجةالوداع نازل شده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۲: ۴۲۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۶: ۱۷۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۲۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۲۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۵: ۶۸–۷۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مائده»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۵۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
