آیه ۱۸ سوره مائده: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که یهودیان و مسیحیان بر این باور بودند که فرزند خداوند و از دوستان و خاصان در | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که یهودیان و مسیحیان بر این باور بودند که فرزند خداوند و از دوستان و خاصان در نزد او هستند. به گزارش مکارم، این تنها ادعای نادرست آنان نبود؛ بلکه همانطور که در آیات دیگر [[قرآن]] آمده؛ آنها ادعاهای دیگری هم داشتند. به عنوان مثال چنانچه در [[آیه ۱۱۱ سوره بقره]] آمده است: «آنها [[بهشت]] را مخصوص خودشان می‌دانستند و معتقد بودند غیر از آنان کسی وارد بهشت نمی‌شود.» یا در [[آیه ۸۰ سوره بقره]] ذکر شده: «آنان باور داشتند جز ایام معدودی بیشتر در آتش [[دوزخ]] نیستند.» قرآن برای بطلان ادعاهای غلط [[اهل کتاب]] به همین اعتقادشان اشاره کرده و می‌گوید: «همین که شما به خاطر [[گناهان]]<nowiki/>تان [[مجازات]] می‌شوید یا اینکه در طول تاریخ دچار مجازات‌ها و کیفرهای دنیایی شده‌اید؛ نشان می‌دهد که آن رابطه فوق‌العاده‌ای که ادعا می‌کنید با خدا دارید؛ بی‌اساس است و امتیازی موهوم است که برای خودتان قائلید.» در ادامه آیه نیز بر مخلوق بودن آنها تأکید شده و قانون عمومی خدا دربارهٔ بخشش او بیان می‌شود: «خداوند بر اساس شایستگی هر کس، از گناه کسی می‌گذرد یا او را [[عذاب]] می‌کند.»<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۲۸–۳۳۱|ج=۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۳۵
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مائده | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۲۰ | ||||
| شماره آیه | ۱۸ | ||||
| شماره جزء | ۶ | ||||
| شماره حزب | ۲۲ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۸ سوره مائده هجدهمین آیه از پنجمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه ادعای باطل دیگری از یهودیان و مسیحیان بیان شده است که برطبق متن آیه آنان اعتقاد داشتند که فرزندان خداوند (الله) و دوستان خاص او هستند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَقَالَتِ الْيَهُودُ وَالنَّصَارَىٰ نَحْنُ أَبْنَاءُ اللَّهِ وَأَحِبَّاؤُهُ ۚ قُلْ فَلِمَ يُعَذِّبُكُمْ بِذُنُوبِكُمْ ۖ بَلْ أَنْتُمْ بَشَرٌ مِمَّنْ خَلَقَ ۚ يَغْفِرُ لِمَنْ يَشَاءُ وَيُعَذِّبُ مَنْ يَشَاءُ ۚ وَلِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۖ وَإِلَيْهِ الْمَصِيرُ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و یهودیان و نصارا گفتند: ما فرزندان خدا و دوستان او هستیم، بگو: پس چرا شما را به خاطر گناهانتان عذاب می‌دهد؟ بلکه شما (نیز) بشرید (و) از جمله کسانی (هستید) که خدا آفریده است هرکس را که بخواهد می‌آمرزد و هر کس را که بخواهد عذاب می‌دهد، و پادشاهی آسمانها و زمین و آنچه در میان آن دو می‌باشد از آن خداست و بازگشت (همه) به‌سوی اوست»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و یهودیان و مسیحیان گفتند ما پسران خدا و دوستان او هستیم، بگو پس چرا شما را به خاطر گناهانتان عذاب می‌کند، آری شما هم انسانهایی هستید از همان دست که آفریده است، هرکس را که بخواهد می‌آمرزد و هرکس را که بخواهد عذاب می‌کند، و فرمانروایی آسمانها و زمین و آنچه در میان آنهاست از آن خداوند است، و سیر بازگشت به سوی اوست»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که یهودیان و مسیحیان بر این باور بودند که فرزند خداوند و از دوستان و خاصان در نزد او هستند. به گزارش مکارم، این تنها ادعای نادرست آنان نبود؛ بلکه همانطور که در آیات دیگر قرآن آمده؛ آنها ادعاهای دیگری هم داشتند. به عنوان مثال چنانچه در آیه ۱۱۱ سوره بقره آمده است: «آنها بهشت را مخصوص خودشان می‌دانستند و معتقد بودند غیر از آنان کسی وارد بهشت نمی‌شود.» یا در آیه ۸۰ سوره بقره ذکر شده: «آنان باور داشتند جز ایام معدودی بیشتر در آتش دوزخ نیستند.» قرآن برای بطلان ادعاهای غلط اهل کتاب به همین اعتقادشان اشاره کرده و می‌گوید: «همین که شما به خاطر گناهانتان مجازات می‌شوید یا اینکه در طول تاریخ دچار مجازات‌ها و کیفرهای دنیایی شده‌اید؛ نشان می‌دهد که آن رابطه فوق‌العاده‌ای که ادعا می‌کنید با خدا دارید؛ بی‌اساس است و امتیازی موهوم است که برای خودتان قائلید.» در ادامه آیه نیز بر مخلوق بودن آنها تأکید شده و قانون عمومی خدا دربارهٔ بخشش او بیان می‌شود: «خداوند بر اساس شایستگی هر کس، از گناه کسی می‌گذرد یا او را عذاب می‌کند.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مائده، پنجمین سوره قرآن است. این سوره را یکصد و دوازدهمین در ترتیب نزول، دانسته‌اند. تمام آیات این سوره را مدنی گزارش کرده‌اند و تنها آیه ۳ این سوره را مکی دانسته‌اند که در جریان حجةالوداع نازل شده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۱: ۳۲۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۵: ۳۹۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۱۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۱۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۴: ۳۲۸–۳۳۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مائده»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۵۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
