آیه ۵۲ سوره مائده: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ رده:آیههای مدنی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۵۲ سوره مائده''' پنجاه و دومین [[آیه]] از پنجمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۵۲ سوره مائده''' پنجاه و دومین [[آیه]] از پنجمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. این آیه به سخن [[منافقان]] اشاره دارد که آنان در برابر فرمان [[قرآن]] مبنی بر قطع رابطه با [[یهود]] و [[نصاری]]، اصرار دارند که همچنان با ایشان دوست و هم‌پیمانشان باشند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که منافقان به دنبال عذر هستند و در برابر فرمان قرآن مبنی بر قطع رابطه با یهود و نصاری، می‌گویند: «ما می‌ترسیم قدرت به دست آنان بیفتد و گرفتار شویم.» قرآن اینگونه پاسخشان داده است: »شما که احتمال پیروزی آنها را می‌دهید؛ باید این احتمال را هم بدهید که ممکن است که [[مسلمانان]] پیروز شوند و قدرت به دست آنها بیفتد و آنگاه شما (منافقان) هستید که از اعمال و گفتارتان پشیمان خواهید شد.» به اعتقاد مکارم، منظور از عبارت «امر من عنده» اشاره به پیروزی‌های اجتماعی و اقتصادی مسلمانان و واژه «فتح» به معنای پیروزی‌های نظامی آنان است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۱۱-۴۱۲|ج=۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۲۳ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۳۲
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مائده | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۲۰ | ||||
| شماره آیه | ۵۲ | ||||
| شماره جزء | ۶ | ||||
| شماره حزب | ۲۴ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۵۲ سوره مائده پنجاه و دومین آیه از پنجمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. این آیه به سخن منافقان اشاره دارد که آنان در برابر فرمان قرآن مبنی بر قطع رابطه با یهود و نصاری، اصرار دارند که همچنان با ایشان دوست و هم‌پیمانشان باشند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
فَتَرَى الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ يُسَارِعُونَ فِيهِمْ يَقُولُونَ نَخْشَىٰ أَنْ تُصِيبَنَا دَائِرَةٌ ۚ فَعَسَى اللَّهُ أَنْ يَأْتِيَ بِالْفَتْحِ أَوْ أَمْرٍ مِنْ عِنْدِهِ فَيُصْبِحُوا عَلَىٰ مَا أَسَرُّوا فِي أَنْفُسِهِمْ نَادِمِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«پس کسانی را که در دلهایشان بیماری است، می‌بینی که در دوستی با آنان بر یکدیگر سبقت می‌گیرند، می‌گویند: می‌ترسیم که بلایی به ما برسد نزدیک است که خداوند فتح را بیاورد یا از جانب خود کاری کند، آنگاه آنان بر آنچه در دلهایشان پنهان کرده بودند پشیمان می‌شوند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آنگاه بیماردلان را می‌بینی که در کار آنان می‌کوشند و می‌گویند می‌ترسیم بلایی بر سرمان بیاید، چه بسا خداوند گشایش و رهایشی از سوی خویش پیش آورد تا سرانجام از آنچه در دل خویش نهفتند، پشیمان گردند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که منافقان به دنبال عذر هستند و در برابر فرمان قرآن مبنی بر قطع رابطه با یهود و نصاری، می‌گویند: «ما می‌ترسیم قدرت به دست آنان بیفتد و گرفتار شویم.» قرآن اینگونه پاسخشان داده است: »شما که احتمال پیروزی آنها را می‌دهید؛ باید این احتمال را هم بدهید که ممکن است که مسلمانان پیروز شوند و قدرت به دست آنها بیفتد و آنگاه شما (منافقان) هستید که از اعمال و گفتارتان پشیمان خواهید شد.» به اعتقاد مکارم، منظور از عبارت «امر من عنده» اشاره به پیروزی‌های اجتماعی و اقتصادی مسلمانان و واژه «فتح» به معنای پیروزی‌های نظامی آنان است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مائده، پنجمین سوره قرآن است. این سوره را یکصد و دوازدهمین در ترتیب نزول، دانسته‌اند. تمام آیات این سوره را مدنی گزارش کرده‌اند و تنها آیه ۳ این سوره را مکی دانسته‌اند که در جریان حجةالوداع نازل شده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۲: ۳۷۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۵: ۵۹۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۱۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۱۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۴: ۴۱۱-۴۱۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مائده»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۵۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
