آیه ۵۱ سوره مائده: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که [[قرآن]] به مسلمانان فرمان می‌دهد از همکاری و پیمان بستن با یهود و نصاری پرهیز کنند. به گزارش او، با توجه به [[شأن نزول]] آیه و قرائن دیگر منظور از این فرمان قطع رابطه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که [[قرآن]] به مسلمانان فرمان می‌دهد از همکاری و پیمان بستن با یهود و نصاری پرهیز کنند. به گزارش او، با توجه به [[شأن نزول]] آیه و قرائن دیگر منظور از این فرمان قطع رابطه همه‌جانبه از جمله مسائل تجاری و اجتماعی نیست؛ بلکه منظور اینست که با آنها هم پیمان نشوند و در برابر دشمنان به دوستی آنها اعتماد نداشته باشند. چراکه این دو گروه با بکدیگر هم‌پیمانند و تا زمانی که منافع خودشان و دوستانشان مطرح است؛ به کمک مسلمانان نمی‌آیند و به آنها نمی‌پردازند. در پایان آیه نیز تأکید می‌شود که [[خداوند]] کسانی را که به مسلمانان خیانت کرده و به دشمنانشان اعتماد کنند؛ [[هدایت]] نمی‌کند و این افراد از گروه [[ظالمان]] خواهند بود.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱|ج=۴۰۹–۴۱۰}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۵۲
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مائده | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۲۰ | ||||
| شماره آیه | ۵۱ | ||||
| شماره جزء | ۶ | ||||
| شماره حزب | ۲۴ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۵۱ سوره مائده پنجاه و یکمین آیه از پنجمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. آیه مورد بحث، مسلمانان را از همکاری و هم‌پیمانی با یهود و نصاری برحذر داشته و از این کار نهی کرده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْيَهُودَ وَالنَّصَارَىٰ أَوْلِيَاءَ ۘ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ ۚ وَمَنْ يَتَوَلَّهُمْ مِنْكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«ای کسانی‌که ایمان آورده‌اید! یهودیان و نصارا را به دوستی نگیرید، برخی از آنان دوستان برخی دیگرند، و هرکس آنان را به دوستی بگیرد همانا او از آنان است بدون شک خداوند قوم ستمکار را هدایت نمی‌کند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«ای مؤمنان یهودیان و مسیحیان را که [در مقابله با شما] دوست و هوادار یکدیگرند، به دوستی نگیرید، و هرکس از شما آنان را دوست نگیرد، و هر کس از شما آنان را دوست گیرد، جزو آنان است، خداوند ستمکاران را راهنمایی نمی‌کند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن به مسلمانان فرمان می‌دهد از همکاری و پیمان بستن با یهود و نصاری پرهیز کنند. به گزارش او، با توجه به شأن نزول آیه و قرائن دیگر منظور از این فرمان قطع رابطه همه‌جانبه از جمله مسائل تجاری و اجتماعی نیست؛ بلکه منظور اینست که با آنها هم پیمان نشوند و در برابر دشمنان به دوستی آنها اعتماد نداشته باشند. چراکه این دو گروه با بکدیگر هم‌پیمانند و تا زمانی که منافع خودشان و دوستانشان مطرح است؛ به کمک مسلمانان نمی‌آیند و به آنها نمی‌پردازند. در پایان آیه نیز تأکید می‌شود که خداوند کسانی را که به مسلمانان خیانت کرده و به دشمنانشان اعتماد کنند؛ هدایت نمی‌کند و این افراد از گروه ظالمان خواهند بود.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مائده، پنجمین سوره قرآن است. این سوره را یکصد و دوازدهمین در ترتیب نزول، دانسته‌اند. تمام آیات این سوره را مدنی گزارش کرده‌اند و تنها آیه ۳ این سوره را مکی دانسته‌اند که در جریان حجةالوداع نازل شده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۲: ۳۷۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۵: ۵۹۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۱۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۱۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۴۰۹–۴۱۰: ۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مائده»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۵۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
