آیه ۱۰۲ سوره مائده: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ رده:آیههای مدنی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۰۲ سوره مائده''' صد و دومین [[آیه]] از پنجمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱۰۲ سوره مائده''' صد و دومین [[آیه]] از پنجمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیه قبل، [[قرآن]] در این آیه به عنوان مثال اشاره می‌کند به اقوامی در گذشته که آنها نیز در برخی از مسائل پیش آمده در اجتماع با پرسش‌های بیجا و اصرارهای زیاد از [[پیامبران|پیامبران]]<nowiki/>شان؛ دچار [[کفر]] شدند و خود را به‌دردسر انداختند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در این آیه برای نهی مسلمانان از اصرار و پرسش‌های بیجا به سرگذشت ملت‌های پیشین اشاره می‌کند که سرانجام آنها با این کار به کفر انجامید. به گزارش او، مفسران در مورد اقوام مدنظر به دو گروه اشاره کرده‌اند: نخست [[مسیحیانی]] که در ماجرای درخواست مائده آسمانی از [[مسیح]]، به مخالفت پرداختند و دیگری قوم [[صالح]] بودند که از او درخواست [[معجزه]] داشتند ولی هنگامیکه معجزه بر آنها آشکار شد؛ به او کافر شدند و به مبارزه با صالح برخاستند. اما به نظر مکارم این دو احتمال درست نیست. چراکه در آیه پرسش در برابر مطلب مجهول مورد نظر است ولی این دو گروه درخواست داشتند. مکارم در ادامه این آیه را ناظر به گروهی از بنی‌اسرائیل می‌داند که در ماجرای کشتن گاو که در [[سوره بقره]] به تفصیل آمده است؛ آنقدر [[موسی]] را سوال پیچ کردند که در نهایت کار برایشان آنچنان سخت و پرهزینه شد که تصمیم داشتند از انجام آن سرباز زنند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۰۰-۱۰۱|ج=۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۲۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۳۶
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مائده | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۲۰ | ||||
| شماره آیه | ۱۰۲ | ||||
| شماره جزء | ۷ | ||||
| شماره حزب | ۲۵ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۰۲ سوره مائده صد و دومین آیه از پنجمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیه قبل، قرآن در این آیه به عنوان مثال اشاره می‌کند به اقوامی در گذشته که آنها نیز در برخی از مسائل پیش آمده در اجتماع با پرسش‌های بیجا و اصرارهای زیاد از پیامبران‌شان؛ دچار کفر شدند و خود را به‌دردسر انداختند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
قَدْ سَأَلَهَا قَوْمٌ مِنْ قَبْلِكُمْ ثُمَّ أَصْبَحُوا بِهَا كَافِرِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«به‌درستی که قومی پیش از شما این (نوع) پرسشها را پرسیدند، سپس به آن کافر گشتند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«قومی که پیش از شما بودند، نظیر آن [مساله] ها را پرسیدند، سپس به همان سبب کافر شدند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در این آیه برای نهی مسلمانان از اصرار و پرسش‌های بیجا به سرگذشت ملت‌های پیشین اشاره می‌کند که سرانجام آنها با این کار به کفر انجامید. به گزارش او، مفسران در مورد اقوام مدنظر به دو گروه اشاره کرده‌اند: نخست مسیحیانی که در ماجرای درخواست مائده آسمانی از مسیح، به مخالفت پرداختند و دیگری قوم صالح بودند که از او درخواست معجزه داشتند ولی هنگامیکه معجزه بر آنها آشکار شد؛ به او کافر شدند و به مبارزه با صالح برخاستند. اما به نظر مکارم این دو احتمال درست نیست. چراکه در آیه پرسش در برابر مطلب مجهول مورد نظر است ولی این دو گروه درخواست داشتند. مکارم در ادامه این آیه را ناظر به گروهی از بنی‌اسرائیل می‌داند که در ماجرای کشتن گاو که در سوره بقره به تفصیل آمده است؛ آنقدر موسی را سوال پیچ کردند که در نهایت کار برایشان آنچنان سخت و پرهزینه شد که تصمیم داشتند از انجام آن سرباز زنند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مائده، پنجمین سوره قرآن است. این سوره را یکصد و دوازدهمین در ترتیب نزول، دانسته‌اند. تمام آیات این سوره را مدنی گزارش کرده‌اند و تنها آیه ۳ این سوره را مکی دانسته‌اند که در جریان حجةالوداع نازل شده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۲: ۴۴۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۶: ۲۱۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۲۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۲۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۵: ۱۰۰-۱۰۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مائده»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۵۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
