آیه ۵۹ سوره مائده: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ رده:آیههای مدنی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۵۹ سوره مائده''' پنجاه و نهمین [[آیه]] از پنجمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۵۹ سوره مائده''' پنجاه و نهمین [[آیه]] از پنجمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به لجاجت‌ها و تعصب‌های قوم [[یهود]] اشاره شده است که آنان برای غیر خود و غیر آیینشان ارزشی قائل نبودند و با [[پیامبر اسلام]] مخالفت می‌کردند. آیه از آنها انتقاد کرده و علت این صفات و [[اخلاق]] ناپسند را آلوده شدن به [[گناهان]] و خوگرفتن به این گناهان و رذایل زشت دانسته است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به پیامبر اسلام دستور می‌دهد که از یهودیان لجوج و متعصب بپرسد: «چرا از ما عیب و ایراد می‌گیرید؟ مگر از ما کار خلافی سر زده است؟! در حالیکه ما به [[خدای یگانه]] [[ایمان]] آورده‌ایم و نسبت به [[پیامبر|انبیاء]] گذشته و آیین آنها تسلیم هستیم. سپس [[قرآن]] در پایان آیه، علت تعصب و لجاجت یهود را انجام گناهان گوناگون و خوگرفتن به اخلاق ناپسند و زشت عنوان کرده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۴۰-۴۴۲|ج=۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۱۷
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مائده | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۲۰ | ||||
| شماره آیه | ۵۹ | ||||
| شماره جزء | ۶ | ||||
| شماره حزب | ۲۴ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۵۹ سوره مائده پنجاه و نهمین آیه از پنجمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به لجاجت‌ها و تعصب‌های قوم یهود اشاره شده است که آنان برای غیر خود و غیر آیینشان ارزشی قائل نبودند و با پیامبر اسلام مخالفت می‌کردند. آیه از آنها انتقاد کرده و علت این صفات و اخلاق ناپسند را آلوده شدن به گناهان و خوگرفتن به این گناهان و رذایل زشت دانسته است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ هَلْ تَنْقِمُونَ مِنَّا إِلَّا أَنْ آمَنَّا بِاللَّهِ وَمَا أُنْزِلَ إِلَيْنَا وَمَا أُنْزِلَ مِنْ قَبْلُ وَأَنَّ أَكْثَرَكُمْ فَاسِقُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بگو: ای اهل کتاب! آیا جز این از ما خرده می‌گیرید که ما به خدا و به آنچه بر ما نازل شده، و به آنچه پیشتر نازل شده ایمان آورده‌ایم و بدون شک بیشتر شما فاسق هستید؟»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«بگو ای اهل کتاب آیا جز به خاطر اینکه به خدا و آنچه بر ما و پیش از ما نازل شده است، ایمان داریم با ما سر ستیز دارید؟ و آیا جز به خاطر آن است که اغلب شما نافرمانید؟»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به پیامبر اسلام دستور می‌دهد که از یهودیان لجوج و متعصب بپرسد: «چرا از ما عیب و ایراد می‌گیرید؟ مگر از ما کار خلافی سر زده است؟! در حالیکه ما به خدای یگانه ایمان آورده‌ایم و نسبت به انبیاء گذشته و آیین آنها تسلیم هستیم. سپس قرآن در پایان آیه، علت تعصب و لجاجت یهود را انجام گناهان گوناگون و خوگرفتن به اخلاق ناپسند و زشت عنوان کرده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مائده، پنجمین سوره قرآن است. این سوره را یکصد و دوازدهمین در ترتیب نزول، دانسته‌اند. تمام آیات این سوره را مدنی گزارش کرده‌اند و تنها آیه ۳ این سوره را مکی دانسته‌اند که در جریان حجةالوداع نازل شده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۲: ۳۸۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۶: ۳۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۱۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۱۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۴: ۴۴۰-۴۴۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مائده»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۵۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
