آیه ۸۲ سوره مائده: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ رده:آیههای مدنی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۸۲ سوره مائده''' هشتاد و دومین [[آیه]] از پنجمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۸۲ سوره مائده''' هشتاد و دومین [[آیه]] از پنجمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. در متن آیه [[یهودیان]] و [[مشرکان]]، به عنوان دشمنان سرسخت [[اسلام]] و [[مسلمانان]] معرفی شده و سپس در ادامه میان یهودیان و [[مسیحیان]] مقایسه‌ای صورت گرفته است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که [[شأن نزول]] این آیه و چند آیه بعدی، مربوط به [[هجرت به حبشه|مهاجرت]] مسلمانان به [[حبشه]] در سال‌های اولیه [[بعثت]] است و موضوع آیات درباره [[نجاشی]] پادشاه حبشه و یاران اوست. مکارم در ادامه، داستان این مهاجرت را به تفصیل آورده و در تفسیر آیه چنین گفته است: «بنابه متن آیه، [[قرآن]] در اینجا یهود و مشرکان را دشمنان اصلی و سرسخت اسلام می‌داند و مسیحیان را نسبت به مسلمانان با محبت‌تر و نرم‌خوتر معرفی می‌کند. همچنین در آیه با اشاره به سه دلیل مسیحیان بهتر از یهودیان به‌شمار آمده‌اند. نخست اینکه دانشمندان نصاری مانند دانشمندان یهود کتمان [[حق]] نمی‌کنند. دوم گروهی از آنان تارک و بی‌رغبت به دنیا هستند و سوم اینکه بسیاری از نصاری در برابر حق خاضعند و تکبری ندارند. این امتیازات باعث شده که در دیدگاه قرآن مسیحیان معاصر [[پیامبر اسلام]] برتر و بهتر از یهودیان آن عصر و مشرکان [[مکه]] باشند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۹-۵۶|ج=۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۱۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۱۹
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مائده | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۲۰ | ||||
| شماره آیه | ۸۲ | ||||
| شماره جزء | ۷ | ||||
| شماره حزب | ۲۵ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۸۲ سوره مائده هشتاد و دومین آیه از پنجمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در متن آیه یهودیان و مشرکان، به عنوان دشمنان سرسخت اسلام و مسلمانان معرفی شده و سپس در ادامه میان یهودیان و مسیحیان مقایسه‌ای صورت گرفته است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِلَّذِينَ آمَنُوا الْيَهُودَ وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا ۖ وَلَتَجِدَنَّ أَقْرَبَهُمْ مَوَدَّةً لِلَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ قَالُوا إِنَّا نَصَارَىٰ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّ مِنْهُمْ قِسِّيسِينَ وَرُهْبَانًا وَأَنَّهُمْ لَا يَسْتَكْبِرُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بدون شک خواهی دید که دشمن‌ترین مردم برای مؤمنان یهودیان و مشرکان هستند، و خواهی دید که مهربانترین مردم برای مؤمنان کسانی‌اند که خود را نصرانی می‌نامند، این بدان خاطر است که درمیان نصارا، کشیشان و راهبانی هستند که تکبر نمی‌ورزند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«یهودیان و مشرکان را دشمن‌ترین مردم نسبت به مؤمنان [مسلمانان] می‌یابی، همچنین مهربانترین مردم را نسبت به مؤمنان [مسلمانان] کسانی می‌یابی که می‌گویند ما مسیحی هستیم، این از آن است که در میان ایشان کشیشان و راهبانی [حق‌پرست] هستند و نیز از آن روی است که کبرنمی‌ورزند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که شأن نزول این آیه و چند آیه بعدی، مربوط به مهاجرت مسلمانان به حبشه در سال‌های اولیه بعثت است و موضوع آیات درباره نجاشی پادشاه حبشه و یاران اوست. مکارم در ادامه، داستان این مهاجرت را به تفصیل آورده و در تفسیر آیه چنین گفته است: «بنابه متن آیه، قرآن در اینجا یهود و مشرکان را دشمنان اصلی و سرسخت اسلام می‌داند و مسیحیان را نسبت به مسلمانان با محبت‌تر و نرم‌خوتر معرفی می‌کند. همچنین در آیه با اشاره به سه دلیل مسیحیان بهتر از یهودیان به‌شمار آمده‌اند. نخست اینکه دانشمندان نصاری مانند دانشمندان یهود کتمان حق نمی‌کنند. دوم گروهی از آنان تارک و بی‌رغبت به دنیا هستند و سوم اینکه بسیاری از نصاری در برابر حق خاضعند و تکبری ندارند. این امتیازات باعث شده که در دیدگاه قرآن مسیحیان معاصر پیامبر اسلام برتر و بهتر از یهودیان آن عصر و مشرکان مکه باشند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مائده، پنجمین سوره قرآن است. این سوره را یکصد و دوازدهمین در ترتیب نزول، دانسته‌اند. تمام آیات این سوره را مدنی گزارش کرده‌اند و تنها آیه ۳ این سوره را مکی دانسته‌اند که در جریان حجةالوداع نازل شده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۲: ۴۱۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۶: ۸۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۲۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۲۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۵: ۴۹-۵۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مائده»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۵۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
