آیه ۹۳ سوره مائده: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ رده:آیههای مدنی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۹۳ سوره مائده''' نود و سومین [[آیه]] از پنجمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۹۳ سوره مائده''' نود و سومین [[آیه]] از پنجمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. موضوع آیه درباره کسانی است که پیش از صادر شدن حکم [[تحریم]] [[شراب‌خواری]] و [[قمار]] از دنیا رفته بودند یا کسانی است که این حکم به آنها نرسیده و مرتکب این اعمال شده بودند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در شأن نزول آیه آمده است: «هنگامیکه آیه تحریم شراب و قمار نازل شد؛ گروهی از یاران [[محمد]] گفتند: تکلیف کسانی که قبل از نزول آیه از دنیا رفته‌اند و مرتکب این دو عمل شده بودند، چیست؟ این آیه در پاسخ آنها نازل شد.» به گفته او، در این آیه، [[قرآن]] می‌گوید: بر این افراد [[گناهی]] نیست. در ادامه آیه، سه مرحله [[تقوا]] بیان می‌شود.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۷۶-۷۸|ج=۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۱۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۱۴
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مائده | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۲۰ | ||||
| شماره آیه | ۹۳ | ||||
| شماره جزء | ۷ | ||||
| شماره حزب | ۲۵ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۹۳ سوره مائده نود و سومین آیه از پنجمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. موضوع آیه درباره کسانی است که پیش از صادر شدن حکم تحریم شراب‌خواری و قمار از دنیا رفته بودند یا کسانی است که این حکم به آنها نرسیده و مرتکب این اعمال شده بودند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
لَيْسَ عَلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جُنَاحٌ فِيمَا طَعِمُوا إِذَا مَا اتَّقَوْا وَآمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ ثُمَّ اتَّقَوْا وَآمَنُوا ثُمَّ اتَّقَوْا وَأَحْسَنُوا ۗ وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بر کسانی‌که ایمان آورده، و کارهای شایسته انجام داده‌اند گناهی نیست به سبب آنچه نوشیده‌اند، اگر پرهیز کرده و ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده، سپس پرهیز کرده و ایمان داشته، سپس پرهیز کرده و کارهای نیک انجام داده‌اند، و خداوند نیکوکاران را دوست دارد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«بر کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند، چون تقوا ورزند و ایمان داشته باشند و کارهای شایسته کنند، سپس همچنان تقوا ورزند و ایمان داشته باشند، و همواره تقوا ورزیده و نیکوکاری کنند، در آنچه در گذشته [خمر] خورده‌اند، گناهی بر آنان نیست، و خداوند نیکوکاران را دوست دارد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در شأن نزول آیه آمده است: «هنگامیکه آیه تحریم شراب و قمار نازل شد؛ گروهی از یاران محمد گفتند: تکلیف کسانی که قبل از نزول آیه از دنیا رفته‌اند و مرتکب این دو عمل شده بودند، چیست؟ این آیه در پاسخ آنها نازل شد.» به گفته او، در این آیه، قرآن می‌گوید: بر این افراد گناهی نیست. در ادامه آیه، سه مرحله تقوا بیان می‌شود.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مائده، پنجمین سوره قرآن است. این سوره را یکصد و دوازدهمین در ترتیب نزول، دانسته‌اند. تمام آیات این سوره را مدنی گزارش کرده‌اند و تنها آیه ۳ این سوره را مکی دانسته‌اند که در جریان حجةالوداع نازل شده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۲: ۴۲۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۶: ۱۷۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۲۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۲۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۵: ۷۶-۷۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مائده»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۵۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
