آیه ۹۵ سوره مائده: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ رده:آیههای مدنی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۹۵ سوره مائده''' نود و پنجمین [[آیه]] از پنجمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۹۵ سوره مائده''' نود و پنجمین [[آیه]] از پنجمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه حکم [[کفاره]] صید در حال [[احرام]] بیان شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که [[قرآن]] کفاره صید در حال احرام را به این شکل عنوان کرده است: ۱) در صورت صید [[عمدی]]، کفاره آن [[قربانی]] کردن همانند آن صید از چهارپایان و دادن گوشت قربانی به نیازمندان، در صورتیکه نخواهند یا توانایی بر قربانی کردن نداشته باشند کفاره در این صورت ۱) معادل پول آن قربانی [[مساکین]] را اطعام کنند. ۲) معادل آن [[روزه]] بگیرند. به گزارش مکارم، جزییات بیشتر این کفارات در بحث احکام [[فقهی]] [[اسلام]] آمده است. در پایان نیز اینگونه عنوان می‌شود که این کفارات به این خاطر است که [[گناه|گناه‌کار]] کیفر کار خود را ببیند و هر کس که به این احکام کفارات عمل نکند و باز به گناه خود ادامه دهد، تهدید می‌شود که بداند [[خدا|خداوند]] از او به وقتش انتقام خواهد گرفت.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۸۳-۸۵|ج=۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۱۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۴۶
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مائده | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۲۰ | ||||
| شماره آیه | ۹۵ | ||||
| شماره جزء | ۷ | ||||
| شماره حزب | ۲۵ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۹۵ سوره مائده نود و پنجمین آیه از پنجمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه حکم کفاره صید در حال احرام بیان شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَقْتُلُوا الصَّيْدَ وَأَنْتُمْ حُرُمٌ ۚ وَمَنْ قَتَلَهُ مِنْكُمْ مُتَعَمِّدًا فَجَزَاءٌ مِثْلُ مَا قَتَلَ مِنَ النَّعَمِ يَحْكُمُ بِهِ ذَوَا عَدْلٍ مِنْكُمْ هَدْيًا بَالِغَ الْكَعْبَةِ أَوْ كَفَّارَةٌ طَعَامُ مَسَاكِينَ أَوْ عَدْلُ ذَٰلِكَ صِيَامًا لِيَذُوقَ وَبَالَ أَمْرِهِ ۗ عَفَا اللَّهُ عَمَّا سَلَفَ ۚ وَمَنْ عَادَ فَيَنْتَقِمُ اللَّهُ مِنْهُ ۗ وَاللَّهُ عَزِيزٌ ذُو انْتِقَامٍ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«ای کسانی‌که ایمان آورده‌اید! شکار را نکشید درحالیکه شما در احرام هستید، و هرکس از شما آن را قصداً و از روی عمد بکشد باید کفاره‌ای برابر آن از چهارپایان بدهد، کفاره‌ای که دو نفر عادل از میان شما به برابر بودن آن قضاوت کنند، چنین حیوانی باید به کعبه برسد، (یعنی در حرم ذبح شود) یا به کفاره آن به فقرا خوراک دهد، و یا برابر آن روزه بگیرد، تا کیفر کارش را بچشد، خداوند از آنچه در گذشته رخ داده‌است درمی‌گذرد، و هرکس دوباره برگردد خداوند از او انتقام می‌گیرد، همانا خداوند توانا و انتقام گیرنده است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«ای مؤمنان در حالی که محرم هستید شکار را نکشید و هرکس از شما که عمدا آن را بکشد، بر اوست که به کیفر این کار نظیر آنچه کشته است از چارپایان، که دو [داور] عادل از شما به همانندی آن حکم دهند، در حول و حوش کعبه قربانی کند، یا باید کفاره‌ای بدهد [که عبارت است از] طعام [شصت] بینوا یا برابر با آن [شصت روز] روزه بگیرد، تا کیفر کار [نادرست] خود را بچشد، و خداوند از گذشته‌ها گذشته است، ولی هرکس که بازگردد، خداوند از او انتقام می‌گیرد، و خداوند پیروزمند دادستان است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن کفاره صید در حال احرام را به این شکل عنوان کرده است: ۱) در صورت صید عمدی، کفاره آن قربانی کردن همانند آن صید از چهارپایان و دادن گوشت قربانی به نیازمندان، در صورتیکه نخواهند یا توانایی بر قربانی کردن نداشته باشند کفاره در این صورت ۱) معادل پول آن قربانی مساکین را اطعام کنند. ۲) معادل آن روزه بگیرند. به گزارش مکارم، جزییات بیشتر این کفارات در بحث احکام فقهی اسلام آمده است. در پایان نیز اینگونه عنوان می‌شود که این کفارات به این خاطر است که گناه‌کار کیفر کار خود را ببیند و هر کس که به این احکام کفارات عمل نکند و باز به گناه خود ادامه دهد، تهدید می‌شود که بداند خداوند از او به وقتش انتقام خواهد گرفت.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مائده، پنجمین سوره قرآن است. این سوره را یکصد و دوازدهمین در ترتیب نزول، دانسته‌اند. تمام آیات این سوره را مدنی گزارش کرده‌اند و تنها آیه ۳ این سوره را مکی دانسته‌اند که در جریان حجةالوداع نازل شده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۲: ۴۲۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۶: ۲۰۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۲۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۲۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۵: ۸۳-۸۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مائده»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۵۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
