آیه ۱۰۹ سوره مائده: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ رده:آیههای مدنی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۰۹ سوره مائده''' صد و نهمین [[آیه]] از پنجمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱۰۹ سوره مائده''' صد و نهمین [[آیه]] از پنجمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث، وضعیت [[پیامبران]] در [[قیامت]] را شرح داده شده است که آنان در آن روز نفی علم از خود کرده و [[خدا]] را دانای به [[غیب]] و آگاه به امور پنهانی معرفی می‌کنند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند: «بنابر متن آیه در روز قیامت و هنگامیکه همه مردم جمع می‌شوند؛ خداوند از پیامبران می‌پرسد: امتتان در برابر دعوت شما چه پاسخی دادند؟ [[پیامبران]] می‌گویند: ما علم و دانشی نداریم. تو [[علام الغیوب]] هستی و از پنهانی‌ها آگاه هستی.» به گزارش مکارم، میان این آیه و آیاتی که بیان می‌کنند پیامبران گواه بر امت خود هستند؛ تضادی وجود ندارد. به گفته این مطلب اشاره به دو مرحله است: در مرحله اول که پیامبران از خود نفی علم می‌کنند، اظهار ادب نسبت به خداست و در مراحل بعدی آنان بنابه علمی که دارند، آنچه را که درباره امت خود می‌دانند؛ می‌گویند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۱۹-۱۲۱|ج=۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۲۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۲۶
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مائده | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۲۰ | ||||
| شماره آیه | ۱۰۹ | ||||
| شماره جزء | ۷ | ||||
| شماره حزب | ۲۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۰۹ سوره مائده صد و نهمین آیه از پنجمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث، وضعیت پیامبران در قیامت را شرح داده شده است که آنان در آن روز نفی علم از خود کرده و خدا را دانای به غیب و آگاه به امور پنهانی معرفی می‌کنند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
يَوْمَ يَجْمَعُ اللَّهُ الرُّسُلَ فَيَقُولُ مَاذَا أُجِبْتُمْ ۖ قَالُوا لَا عِلْمَ لَنَا ۖ إِنَّكَ أَنْتَ عَلَّامُ الْغُيُوبِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«(یاد کن) روزی را که خداوند پیامبران را گرد می‌آورد و می‌فرماید: به شما چه پاسخی داده شد؟ می‌گویند: ما را هیچ آگاهی و دانشی نیست، همانا تو به تمام امور پنهان آگاه هستی»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«روزی [فرارسد] که خداوند پیامبران را گرد آورد و بپرسد که [امتتان] چه پاسخی به شما دادند؟ گویند ما علمی [به حقیقت امر] نداریم، تویی که دانای رازهای نهانی»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: «بنابر متن آیه در روز قیامت و هنگامیکه همه مردم جمع می‌شوند؛ خداوند از پیامبران می‌پرسد: امتتان در برابر دعوت شما چه پاسخی دادند؟ پیامبران می‌گویند: ما علم و دانشی نداریم. تو علام الغیوب هستی و از پنهانی‌ها آگاه هستی.» به گزارش مکارم، میان این آیه و آیاتی که بیان می‌کنند پیامبران گواه بر امت خود هستند؛ تضادی وجود ندارد. به گفته این مطلب اشاره به دو مرحله است: در مرحله اول که پیامبران از خود نفی علم می‌کنند، اظهار ادب نسبت به خداست و در مراحل بعدی آنان بنابه علمی که دارند، آنچه را که درباره امت خود می‌دانند؛ می‌گویند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مائده، پنجمین سوره قرآن است. این سوره را یکصد و دوازدهمین در ترتیب نزول، دانسته‌اند. تمام آیات این سوره را مدنی گزارش کرده‌اند و تنها آیه ۳ این سوره را مکی دانسته‌اند که در جریان حجةالوداع نازل شده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۲: ۴۵۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۶: ۲۸۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۲۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۲۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۵: ۱۱۹-۱۲۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مائده»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۵۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
