آیه ۱۱۶ سوره مائده: تفاوت میان نسخهها
(+ رده:آیههای مدنی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۱۶ سوره مائده''' صد و شانزدهمین [[آیه]] از پنجمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۱۱۶ سوره مائده''' صد و شانزدهمین [[آیه]] از پنجمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن بهشمار میآید. موضوع آیه گفتگوی [[مسیح]] با [[خداوند]] در روز [[قیامت]] است و خداوند از عملکرد [[مسیحیان]] و پیروان عیسی از او سوال میکند که در ادامه مسیح، اعلام بیزاری از [[شرک]] و به بیراهه رفتن پیروانش مینماید. | ||
== متن == | == متن == | ||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: بر طبق متن آیه، «خداوند در روز رستاخیز از عیسی میپرسد: آیا تو به مردم گفتی که تو و [[مریم|مادرت]] را به جای خدا بپرستند؟ مسیح نیز در پاسخ چنین میگوید: خدایا تو پاک و منزهی. چگونه است چیزی که شایسته من نیست، گفته باشم. گواه من بر صدق گفتارم این است که اگر من چنین چیزی گفته بودم، میدانستی و تو از درون من آگاهی. ولی من از آنچه در ذات توست اطلاعی ندارم. چراکه تو دانای به هر راز و امر پنهان هستی.»<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۳۴-۱۳۵|ج=۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == |
نسخهٔ ۲۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۵۶
مشخصات قرآنی | |||||
---|---|---|---|---|---|
نام سوره | مائده | ||||
تعداد آیات سوره | ۱۲۰ | ||||
شماره آیه | ۱۱۶ | ||||
شماره جزء | ۷ | ||||
شماره حزب | ۲۶ | ||||
اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۱۶ سوره مائده صد و شانزدهمین آیه از پنجمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن بهشمار میآید. موضوع آیه گفتگوی مسیح با خداوند در روز قیامت است و خداوند از عملکرد مسیحیان و پیروان عیسی از او سوال میکند که در ادامه مسیح، اعلام بیزاری از شرک و به بیراهه رفتن پیروانش مینماید.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَإِذْ قَالَ اللَّهُ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ أَأَنْتَ قُلْتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُونِي وَأُمِّيَ إِلَٰهَيْنِ مِنْ دُونِ اللَّهِ ۖ قَالَ سُبْحَانَكَ مَا يَكُونُ لِي أَنْ أَقُولَ مَا لَيْسَ لِي بِحَقٍّ ۚ إِنْ كُنْتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ ۚ تَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِي وَلَا أَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِكَ ۚ إِنَّكَ أَنْتَ عَلَّامُ الْغُيُوبِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و به یادآور آن هنگام که خداوند فرمود: ای عیسی پسر مریم! آیا تو به مردم گفتهای که من و مادرم را همچون دو معبود به جای خداوند بپرستید؟ عیسی گفت: تو پاک و منزّه هستی مرا نزیبد چیزی بگویم که حق من نیست، اگر من آن را گفته بودم بیگمان تو آن را میدانستی، تو از درون من با خبری و من از آنچه در ذات توست بیخبرم، همانا تو داننده امر پنهان هستی»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و چنین بود که خداوند گفت ای عیسی بن مریم آیا تو به مردم گفتی که من و مادرم را همچون دو خدا به جای خداوند بپرستید؟ گفت پاکا که تویی مرا نرسد که چیزی را که حد من و حق من نیست گفته باشم، اگر گفته بودم بیشک میدانستی که آنچه در ذات من است میدانی و من آنچه در ذات توست نمیدانم، تویی که دانای رازهای نهانی»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: بر طبق متن آیه، «خداوند در روز رستاخیز از عیسی میپرسد: آیا تو به مردم گفتی که تو و مادرت را به جای خدا بپرستند؟ مسیح نیز در پاسخ چنین میگوید: خدایا تو پاک و منزهی. چگونه است چیزی که شایسته من نیست، گفته باشم. گواه من بر صدق گفتارم این است که اگر من چنین چیزی گفته بودم، میدانستی و تو از درون من آگاهی. ولی من از آنچه در ذات توست اطلاعی ندارم. چراکه تو دانای به هر راز و امر پنهان هستی.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره مائده، پنجمین سوره قرآن است. این سوره را یکصد و دوازدهمین در ترتیب نزول، دانستهاند. تمام آیات این سوره را مدنی گزارش کردهاند و تنها آیه ۳ این سوره را مکی دانستهاند که در جریان حجةالوداع نازل شده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۲: ۴۶۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۶: ۳۴۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۲۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۲۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۵: ۱۳۴-۱۳۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مائده»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۵۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.