بدون تصویر

آیه ۱۱۸ سوره مائده: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
(ابرابزار)
 
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات آیه}}
{{جعبه اطلاعات آیه}}


'''آیه ۱۱۸ سوره مائده''' صد و هجدهمین [[آیه]] از پنجمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. بر طبق متن آیه [[عذاب]] کردن بندگان یا [[آمرزیدن]] آنها به دست [[خداوند]] است.
'''آیه ۱۱۸ سوره مائده''' صد و هجدهمین [[آیه]] از پنجمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. بر طبق متن آیه [[عذاب]] کردن بندگان یا [[آمرزیدن]] آنها به دست [[خداوند]] است.


== متن ==
== متن ==
خط ۱۸: خط ۱۸:


== محتوا ==
== محتوا ==
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که به دنبال آیات قبلی، [[عیسی]] به خداوند چنین می‌گوید: «اینها بندگان تو هستند. چه آنها را عذاب کنی و چه آنان را بیامرزی؛ همه چیز در دست و به اختیار توست و هر کاری به خواست تو انجام می‌پذیرد. چراکه تو [[عزیز]] و [[حکیم (اسماء الحسنی)|حکیم]] هستی.» به گفته مکارم، چون خداوند [[خالق]] و صاحب اختیار بندگان و مخلوقاتش است؛ بنابراین اگر خدا از بندگانش بگذرد، نشانه ضعف او نخواهد بود و اگر هم عذاب کند؛ بدون حساب و خالی از حکمت نیست.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۳۵-۱۳۶|ج=۵}}</ref>
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که به دنبال آیات قبلی، [[عیسی]] به خداوند چنین می‌گوید: «اینها بندگان تو هستند. چه آنها را عذاب کنی و چه آنان را بیامرزی؛ همه چیز در دست و به اختیار توست و هر کاری به خواست تو انجام می‌پذیرد. چراکه تو [[عزیز]] و [[حکیم (اسماء الحسنی)|حکیم]] هستی.» به گفته مکارم، چون خداوند [[خالق]] و صاحب اختیار بندگان و مخلوقاتش است؛ بنابراین اگر خدا از بندگانش بگذرد، نشانه ضعف او نخواهد بود و اگر هم عذاب کند؛ بدون حساب و خالی از حکمت نیست.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۳۵–۱۳۶|ج=۵}}</ref>


== شأن نزول و ترتیب ==
== شأن نزول و ترتیب ==
خط ۳۹: خط ۳۹:
{{ناوبری آیات}}
{{ناوبری آیات}}
{{قرآن}}
{{قرآن}}
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}}


[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]]
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۳:۱۶

آیه ۱۱۸ سوره مائده
مشخصات قرآنی
نام سورهمائده
تعداد آیات سوره۱۲۰
شماره آیه۱۱۸
شماره جزء۷
شماره حزب۲۶
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۱۱۸ سوره مائده صد و هجدهمین آیه از پنجمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. بر طبق متن آیه عذاب کردن بندگان یا آمرزیدن آنها به دست خداوند است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 إِنْ تُعَذِّبْهُمْ فَإِنَّهُمْ عِبَادُكَ ۖ وَإِنْ تَغْفِرْ لَهُمْ فَإِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ آیهٔ ۱۱۸ از سورهٔ ۵ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«اگر آنان را عذاب دهی پس آنان بندگان تو هستند، و اگر آنان را بیامرزی بی‌گمان تو عزیز و حکیم هستی»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«اگر آنان را عذاب کنی، بندگان تو هستند، و اگر از آنان درگذری تو پیروزمند فرزانه‌ای‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که به دنبال آیات قبلی، عیسی به خداوند چنین می‌گوید: «اینها بندگان تو هستند. چه آنها را عذاب کنی و چه آنان را بیامرزی؛ همه چیز در دست و به اختیار توست و هر کاری به خواست تو انجام می‌پذیرد. چراکه تو عزیز و حکیم هستی.» به گفته مکارم، چون خداوند خالق و صاحب اختیار بندگان و مخلوقاتش است؛ بنابراین اگر خدا از بندگانش بگذرد، نشانه ضعف او نخواهد بود و اگر هم عذاب کند؛ بدون حساب و خالی از حکمت نیست.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مائده، پنجمین سوره قرآن است. این سوره را یکصد و دوازدهمین در ترتیب نزول، دانسته‌اند. تمام آیات این سوره را مدنی گزارش کرده‌اند و تنها آیه ۳ این سوره را مکی دانسته‌اند که در جریان حجةالوداع نازل شده است.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.