آیه ۷۱ سوره مائده: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۷۱ سوره مائده''' هفتاد و یکمین [[آیه]] از پنجمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۷۱ سوره مائده''' هفتاد و یکمین [[آیه]] از پنجمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه بار دیگر بر [[غرور]] و خودبرتربینی قوم [[بنی‌اسرائیل]] اشاره و تأکید شده و در متن آیه چنین آمده است: «آنها گمان می‌کردند گرفتار بلا و [[عذاب|عذابی]] نخواهند شد و به خاطر غرورشان کور و کر شدند. سپس [[توبه]] کردند و [[خدا]] توبه‌شان را پذیرفت. اما باز گروه بسیاری از ایشان، به خاطر غفلت کور و کر شدند؛ درحالیکه خداوند به تمام اعمال آنها بیناست.» | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که [[قرآن]] در این آیه به ویژگی‌های ناپسند بنی‌اسرائیل از جمله غرور و خودبرتربینی آنان اشاره می‌کند که در اثر این صفت بد و زشت، گرفتار نابینایی و نشنیدن حقایق شدند و مستحق عذاب الهی گردیدند. در آیه به دو بار کوری و کری اشاره می‌شود که کوری و کری در مرحله دوم بعد از توبه آنها به درگاه خداوند اتفاق افتاده است. به عقیده مکارم، تکرار این جمله احتمال دارد به این جهت باشد که آنها مکرراً گرفتار این حالت می‌شدند، ولی هنگامیکه نتایج اعمالشان را می‌دیدند؛ پشیمان می‌شدند و توبه می‌کردند. اما باز توبه می‌شکستند و به حالت قبلی خویش برمی‌گشتند. در پایان آیه بر غافل نبودن خداوند و دیدن اعمالشان توسط او، با آمدن عبارت «بصیر» تأکید می‌شود. [[بصیر]] یکی از [[اسماءالحسنی]] الهی و به معنی بینا می‌باشد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۰–۳۱|ج=۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۳۴
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مائده | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۲۰ | ||||
| شماره آیه | ۷۱ | ||||
| شماره جزء | ۶ | ||||
| شماره حزب | ۲۴ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۷۱ سوره مائده هفتاد و یکمین آیه از پنجمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه بار دیگر بر غرور و خودبرتربینی قوم بنی‌اسرائیل اشاره و تأکید شده و در متن آیه چنین آمده است: «آنها گمان می‌کردند گرفتار بلا و عذابی نخواهند شد و به خاطر غرورشان کور و کر شدند. سپس توبه کردند و خدا توبه‌شان را پذیرفت. اما باز گروه بسیاری از ایشان، به خاطر غفلت کور و کر شدند؛ درحالیکه خداوند به تمام اعمال آنها بیناست.»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَحَسِبُوا أَلَّا تَكُونَ فِتْنَةٌ فَعَمُوا وَصَمُّوا ثُمَّ تَابَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ ثُمَّ عَمُوا وَصَمُّوا كَثِيرٌ مِنْهُمْ ۚ وَاللَّهُ بَصِيرٌ بِمَا يَعْمَلُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و گمان بردند که گناه و تکذیب آنها عذابی دربر ندارد، پس کور و کر شدند سپس خداوند توبه آنها را پذیرفت سپس بسیاری از آنها کور و کر شدند، و خداوند به آنچه انجام می‌دهند بیناست»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و گمان بردند که آزمونی در کار نخواهد بود، لذا هوش و گوششان را از دست دادند، سپس خداوند از آنان درگذشت، دیگربار بسیاری از آنان هوش و گوششان را از دست دادند، و خداوند به آنچه می‌کنند بیناست»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در این آیه به ویژگی‌های ناپسند بنی‌اسرائیل از جمله غرور و خودبرتربینی آنان اشاره می‌کند که در اثر این صفت بد و زشت، گرفتار نابینایی و نشنیدن حقایق شدند و مستحق عذاب الهی گردیدند. در آیه به دو بار کوری و کری اشاره می‌شود که کوری و کری در مرحله دوم بعد از توبه آنها به درگاه خداوند اتفاق افتاده است. به عقیده مکارم، تکرار این جمله احتمال دارد به این جهت باشد که آنها مکرراً گرفتار این حالت می‌شدند، ولی هنگامیکه نتایج اعمالشان را می‌دیدند؛ پشیمان می‌شدند و توبه می‌کردند. اما باز توبه می‌شکستند و به حالت قبلی خویش برمی‌گشتند. در پایان آیه بر غافل نبودن خداوند و دیدن اعمالشان توسط او، با آمدن عبارت «بصیر» تأکید می‌شود. بصیر یکی از اسماءالحسنی الهی و به معنی بینا می‌باشد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مائده، پنجمین سوره قرآن است. این سوره را یکصد و دوازدهمین در ترتیب نزول، دانسته‌اند. تمام آیات این سوره را مدنی گزارش کرده‌اند و تنها آیه ۳ این سوره را مکی دانسته‌اند که در جریان حجةالوداع نازل شده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۲: ۴۰۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۶: ۸۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۲۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۲۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۵: ۳۰–۳۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مائده»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۵۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
